Mrlje, praznine i punoća
Galerija Rima u Kragujevcu predstavlja od 5. do 18. novembra radove Radomira Damnjanovića Damnjana, odnosno njegovo slikarstvo “mrlja, praznine i punoće” kojim je još 80-ih godina 20. veka privukao pažnju uglednih italijanskih kolekcionara, galerista i teoretičara umetnosti.
U tim radovima Damnjan se bavi slikom u njenom primarnom stadijumu u kojem je ona pre svega ostalog “ravna površina prekrivena bojom po nekom određenom redu”.
“Ovo je slikarstvo, zapravo, u praksu slikanja uvedena i sprovedena konceptualna rasprava o jeziku i mediju slikarstva kao samostalne i specifične umetničke discipline. Povodom poslednje Damnjanove samostalne izložbe u Galeriji Federico Bianchi Contemporary Art u Milanu maja-juna 2012. kao njen naziv upotrebljen je pojam ‘slikanje slikarstva’, što bi trebalo da znači kako se osnovni smisao ovih slika sastoji u postupku njihovog nastanka, dakle nastanka ‘slike kao slike’ u njihovom primarnom stadijumu”, naveo je povodom izložbe Ješa Denegri, koji će sa Damnjanom i otvoriti izložbu u Galeriji Rima.
Postavka obuhvata jednu kapitalnu sliku iz 1989. godine, a pre svega je bazirana na radovima nastalim u poslednje tri godine.
Kao i protekla izložba akademika Dušana Otaševića u Galeriji Rimi, i Damnjanova izložba deo je programa “Oktobarskih svečanosti”.
Damnjan je slikarstvo diplomirao (1957) i magistrirao (1959) u klasi profesora Nedeljka Gvozdenovića. Krajem 50-ih i tokom 60-ih godina 20. veka stekao je veliki umetnički ugled i istorijski važno mesto na domaćoj likovnoj sceni najpre ciklusima “Peščanih obala” i “Potonulih gradova”, a zatim i minimalističkim slikarstvom. Početkom 70-ih se preselio u Italiju, gde je svoju umetnost razvijao u kontekstu savremenih umetničkih medija (fotografija, video, film, performans) i u duhu konceptualne umetnosti.
Tokom 80-ih godina reinterpretira tradicionalne slikarske teme, poput autoportreta, te uvodi disciplinu "telesnog slikarstva" da bi najzad počeo da primenjuje slikarstvo potpuno ujednačenih slikanih površina kojima je italijanski kritičar Tomazo Trini dao naziv “Mrlje, praznina i punoća”.
Na tragu tog slikarstva kreću se i sadašnja Damnjanova dela koja će publika imati priliku da vidi u Galeriji Rima.
(SEEcult.org)
