Nagrada planete Stojanoviću

Međunarodna nagrada planete Zemlje, ustanovljena prema ideji Stojana Simića Krpice, dodeljena je za 2009. godinu beogradskom umetniku Saši Stojanoviću, prema izboru prošlogodišnjeg dobitnika Božidara Mandića, osnivača prve i najveće umetničko - ekološke komune u Srbiji Porodice bistrih potoka.

Međunarodna nagrada planete Zemlje, ustanovljena prema ideji Stojana Simića Krpice, dodeljena je za 2009. godinu beogradskom umetniku Saši Stojanoviću, prema izboru prošlogodišnjeg dobitnika Božidara Mandića, osnivača prve i najveće umetničko - ekološke komune u Srbiji Porodice bistrih potoka.

Ta nagrada, koju je Simić ustanovio u saradnji sa Jovanom Mihajilom, u cilju razvijanja kreativne svesti o očuvanju planete Zemlje, specifična je po tome što sam dobitnik bira sledećeg, odnosno nema žiriranja ni lobiranja. Sastoji se od diplome i plakete, a biće uručena, u organizaciji Scene svih kreativnih, 28. aprila u podne na salašu porodice Prodanov na Ceneju kod Novog Sada, uz odgovarajući program.

Stojanović je pripadnik individualne kulture, koji zasniva poetiku na prvim koracima čovečanstva i povratku čistoti početka. Njegovi radovi predstavljaju estetski predlog za suštinsko opredeljenje između duhovnog i materijalnog, ali i za afirmaciju ljudske komunikacije i umetnosti bez alata, koja nastaje iz tela, osećanja, mišljenja i volje.

Značajan segment njegovog stvaralaštva čine i performansi kojima je ukazivao na estetske i civilizacijske vrednosti van svakog ideološkog i politikantskog konteksta.

Autor je nekoliko plakata za UN, plakata i omota albuma “Sva sreća general voli decu” novosadske grupe Obojeni program.

Likovno je opremio knjigu “Tri čvora na trepavici” Ljubivoja Ršumovića i “Otvoreno pismo” (drugo izdanje) Radomana Kanjevca.

Diplomirao je slikarstvo, član je ULUS-a i živi i radi u Beogradu.

Samostalne izložbe imao je, između ostalog, u Galeriji ULUS u Beogradu (Raspored stvarnosti, 2008), Muzeju u Prijepolju (Druga majka, 2008), Kopru u Sloveniji (Let iznad Jugoslavije, 2008), MSUV u Novom Sadu (The Best Off, 2007), Galeriji niškog Kulturnog centra 2006. i 1997. i Salonu 77 u Nišu (2001), Studentskom kulturnom centru u Beogradu (2007, 2003), te u CZKD-u i Reksu.

Učestvovao je i na niz grupnih izložbi, među kojima su “Glasovi novog veka” u Galeriji Haos u Beogradu 1999, “Dosije Srbija” u Berlinu 2000. i Beču 2001, “O normalnosti - umetnost devedesetih u Srbiji” u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu 2005, te na Oktobarskom salonu 1999, 2002. i 2008.

Među performansima Stojanovića su “Joj brodići - rekla je dada” (1996), “Minut radosti” (1997) i “Poslednji pokušaj lečenja zemlje” (1998) u Prištini, “Regresija društva” (1997) u Nišu, “Umazane ruke brzo se peru” (1998), “Čovek” (1999), “Hrana za golubove” (2000), “Srce 2002” (2002), “Hleb” (2004), “Marijan Beneš” (2005) u Beogradu, “SFRJ” (1999) u Novom Sadu i Beogradu, “Evropska savest u evropskom selu” (2008) u Kopru, u saradnji sa Markom Breceljom.

Neki od njegovih performansa emitovani su na televiziji, a dokumentacija se nalazi u arhivi MSU u Beogradu.

Sajt Saše Stojanovića je www.sasastojanovic.com

(SEEcult.org)