Apsurdna slučajnost života u gradu
Umetnik Mihailo Vasiljević predstavlja se od 21. oktobra izložbom “Vernakularno” u Galeriji Doma kulture Studentski grad u Beogradu, koja uključuje radove iz nove serije fotografija koja je nastavak njegovog dugogodišnjeg istraživanja urbanog iskustva i gradskih prostora kao polja suprotstavljenih vrednosti i promenljivih značenja.
Na fotografijama su predstavljeni detalji – fragmenti fasada, ulaza, izloga, ograda itd – bez uobičajenog određenja glavnog motiva. Iza narodnog govora zabeleženog na ovim površinama, stoje majstori i vandali, arhitekte i beskućnici, ulični umetnici i stanari, ali povrh svega stoji gotovo apsurdna slučajnost života u savremenom gradu.
Mihailo Vasiljević, Vernakularno, #45, 2021.
“Premda ne u doslovnom značenju, kroz prizmu vernakularnog može se posmatrati specifična vrsta komunikacije i intervencija koje Vasiljević locira na fragmentima fasada kao svojevrsnim savremenim arheološkim nalazištima – palimpsestima sastavljenim od tragova različitih perspektiva, prošlosti i istorija, koji se u mnogostrukim konfiguracijama spajaju i prepliću u sadašnjosti.
Oni su posledica, često stilski ili tehnički neskladnih i neodgovarajućih, naknadnih intervencija i privremenih rešenja, improvizacije, snalažljivosti i prilagođavanja, svakodnevne upotrebe, slučajnosti, vandalizma, ukrašavanja, ulične umetnosti, kao i potrebe za izražavanjem, a isto tako i istorijskih okolnosti i protoka vremena. Drugim rečima, oni čine različite materijalne tragove života u gradu, iskaza i gestova njegovih stanovnika, kojima se težište u ovoj seriji, u poređenju sa Topografijom Beograda, sa urbanističkih transformacija pomera na urbano iskustvo.
Kakva je grad mašinerija? Koji su njeni sastavni delovi, dinamika i procesi? Ko su gradski akteri i o kakvoj vrsti društvene, političke i kulturne raznolikosti, odnosno koegzistencije svedoče njihovi tragovi? Kakva namerna ili slučajna značenja, poruke i vrednosti ovi tragovi sami po sebi, ili njihovi odnosi, generišu? Šta konstituiše savremeno urbano iskustvo i kako možemo da definišemo njegovu prirodu na osnovu ovih tragova? Koliko je ono stabilno, određeno i koherentno, i obrnuto, u kojoj meri je ono pluralno, fluidno, fragmentarno, haotično, konfliktno, a neretko humorno i apsurdno? Kakvo urbano okruženje i gradsku estetiku sugerišu ovi tragovi?”, navela je u tekstu povodom izložbe Sofija Milenković.
Mihailo Vasiljević, Vernakularno, #127, 2022.
Vasiljević ne nudi odgovore na ta pitanja, kao što ne nastoji da istakne određeno stanovište.
Putem fotografske slike, kako je navela Sofija Milenković, on konstatuje ova mikročvorišta kao mnogostruka i promenljiva značenjska polja, odnosno, kreira odgovarajući okvir koji čini vidljivim njihove vrednosti i značenja koja nadilaze trenutno stanje, status i neposrednu funkciju elemenata od kojih su sastavljena, a ujedno formira i meditativni prostor refleksije o njima.
Mihailo Vasiljević, Vernakularno #33, 2021.
Umetnički i teorijski rad Mihaila Vasiljevića vezan je za fotografiju kao društveni fenomen i usmeren je na istraživanje različitih kulturnih obrazaca i procesa.
Rođen 1981. godine u Beogradu, Vasiljević je diplomirao 2005. godine na Katedri za fotografiju na Akademiji umetnosti. Master studije Teorije umetnosti i medija završio je 2009. godine na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. Od 2019. godine je na doktorskim studijama Istorije umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Vasiljević izlaže od 2001. godine na brojnim samostalnim izložbama u Srbiji, kao i na grupnim u Srbiji, Sloveniji, SAD, Grčkoj i Nemačkoj. Dobitnik je nagrade Different Worlds: Young Contemporary Photography, 2015; dvostruki je finalista nagrade Dimitrije Bašičević Mangelos (2015, 2016).
Radio je kao asistent i predavač na Akademiji umetnosti BK (2005-2009) i kao docent na Novoj akademiji umetnosti (2009-2016) u Beogradu.
Sa Ivanom Petrovićem bio je koosnivač je i ko-urednik nezavisnog udruženja Centar za fotografiju (2011-2019).
Izložba “Vernakularno” u Galeriji DKSG-a otvorena je do 10. novembra
(SEEcult.org)
