Damnjan u Galeriji ULUS
Galerija ULUS u Beogradu predstavlja od 26. januara izložbu Radomira Damnjanovića Damnjana, kao deo novoustanovljene prakse da dobitnik nagrade na Jesenjoj izložbi priredi samostalnu izložbu u jednom od izlagačkih prostora tog udruženja.
Damnjanović je laureat Jesenje izložbe 2016. godine, a u Galeriji ULUS je iz višedecenijskog opusa izdvojio četiri poglavlja: izbor iz serije Intervencije, 1972, prvi put prikazane na izložbi u Galeriji SKC 1973. i tri u Beogradu neizlagana ciklusa: Potezi četkom (Pennellate), radovi iz serije Lažni Manconi (Un falso Manzoni) i izbor iz serije Pozdrav iz Pekinga (Saluti da Pechino).
Prema rečima prof. Ješe Denegrija, Damnjanović smatra da će “u ovom trenutku upravo takvim izborom triju poslednjih segmenata svog opusa najprimerenije predstaviti svoje sadašnje umetničke preokupacije”.
Lažni Manconi
Odabranim tematskim segmentima izložbe, Damnjanović “još jednom proverava i proširuje raspone umetničkih problema kojima je zaokupljen u poslednje vreme. U srpskoj umetnosti od početka 60-ih godina prošlog veka i dalje, Damnjan je otvarao ceo niz problemskih područja, krenuvši od jedinstvenog poimanja predela Peščanih obala i Potonulih gradova, minimalističkog slikarstva, ulaska u polje različitih postupaka novih umetničkih praksi 70-ih sa performansima, upotrebom medija fotografije, kratkog filma i videa, primarnog i analitičkog slikarstva i crteža, izrade autorskih kopija po slikama pionira moderne umetnosti, do njegovog posebno osobenog ‘telesnog slikanja’ (body painting) po sopstvenom i licima i telima drugih, mrtvih prirodi sa oslikanim pravim flašama kao svojevrsnim prilagođenim nađenim predmetima, slika velikih formata čijom se celokupnom potpuno ujednačenom dvodimenzionalnom površinom rasprostiru jedino gotovo bezbrojni potezi četke i nanosi boje, nastupi pred publikom u kojima obavlja proces slikanja golemim četkama na platnima postavljenim direktno na tlu ili pak pravljenja celih asamblaža od gomila svežeg jestivog voća i povrća koja se pri kraju performansa prekrivaju obojenim prahom... Otada do danas, brojnim izlaganjima u zemlji i svetu – učešćem na kaselskim Dokumentima i Bijenalima u Sao Paolu i Tokiju, u dva navrata u Veneciji – domaćim i međunarodnim nagradama, retrospektivom u Muzeju savremene umetnosti 1986, odavno je priznat za jednog od ključnih protagonista savremene srpske umetnosti. Ali sve to nije ga zaustavilo u neprekidnom iskušavanju daljih potencijala sopstvene imaginacije i sposobnosti primene brojnih dotle neproverenih operativnih postupaka. Čak naprotiv, ovaj klasik koji to ne želi da bude i koji se pre oseća kao svojevrsni alternativac u odnosu na sopstveni istorijski status, umesto da pažljivo čuva sve jednom već postignuto, stalno rizikuje iznova se upuštajući u neizvesne i neiscrpne izazove. Ali upravo zato Damnjan se ukazuje toliko primernim i uzornim makar onima koji poput njega smatraju da i danas – kao i u vreme i shodno idejnom nasleđu radikalnog modernizma i istorijskih avangardi – poziv umetnika i bavljenje umetnošću mogu da se ispune tek potpunim poistovećenjem umetnosti i svakodnevnog postojanja”, naveo je Denegri u tekstu za katalog.
Pozdrav iz Pekinga
Rođen u Mostaru 1935. godine, Damnjanović je detinjstvo i školovanje proveo u Beogradu, gde je diplomirao 1957. godine slikarstvo na Akademiji likovnih umetnosti, a magistrirao 1959. godine. Od 70-ih godina živi i stvara u Milanu.
Od 1958. priredio je veliki broj samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
Značajna je njegova saradnja sa članovim grupe Gorgona na čiji poziv je izlagao u Zagrebu 1962. godine. Niz značajnih samostalnih izložbi koje je do danas održao u Italiji nastavljen je izložbom Identita u milanskoj Galeriji Federico Bianchi Contemporary Art (2015).
Kao predstavnik Jugoslavije, izlagao je na nekim od najznačajnijih međunarodnih izložbi, kao što su Bijenale mediteranskih zemalja u Aleksandriji (1961), Bijenale u Sao Paolu (1963. i 1981), Dokumenta u Kaselu (1964), Bijenale mladih umetnika u Parizu (1965), Bijenale u Veneciji (1966. i 1976), Bijenale u Tokiju (1967), Non-aligned modernity, Eastern-European art and archives from the Marinko Sudac collection, FM Centro l' Arte Contemporanea, Milano (2016).
Dobitnik je prestižnih domaćih i inostranih nagrada i priznanja u oblasti likovnog stvaralaštva, a radovi mu se nalaze u muzejskim kolekcijama u zemlji i regionu (Narodni muzej i Muzej savremene umetnosti u Beogradu, Savremena galerija Zrenjanin, Muzej savremene umetnosti u Zagrebu, Muzej moderne umetnosti u Ljubljani i dr.) i deo su umetničkih zbirki važnih svetskih muzeja (Narodna galerija u Pragu, Muzej moderne umetnosti - Centar Žorž Pompidu u Parizu, Gugenhajm (Kolekcija Mekgrou Hil) i Biblioteka Muzeja moderne umetnosti (MOMA) u Njujorku, Muzej savremene umetnosti (MOCA) u San Francisku, kao i privatnih kolekcija i galerija.
Izložba u Galeriji ULUS, čija je kustoskinja Olivera Vukotić, biće otvorena do 7. februara 2017.
(SEEcult.org)
