Dve decenije od tragične smrti Dragana Maksimovića Makse
Narodno pozorište u Beogradu obeležiće 4. februara dve decenije od tragične smrti glumca tog teatra Dragana Maksimovića Makse, koji je preminuo od posledica napada grupe huligana koji su ga brutalno pretukli u centru grada misleći zbog tamnije puti da je romske nacionalnosti.
Maksimović je preminuo 4. februara 2001. godine u bolnici od povreda zadobijenih u napadu grupe skinheda, koji su ga u noći između 17. i 18. novembra 2000. godine brutalno pretukli naočigled prolaznika u blizini nekadašnjeg restorana “Beli grad” na Zalenom vencu. Kako su tada navodili njegovi prijatelji, koji su ga posećivali u bolnici, pretukla ga je grupa navijača Rada, revoltirana zbog gubitka meča sa Obilićem. Maksimovićeva smrt u to vreme gotovo da nije zabeležena u medijima, niti je bilo reakcija.
Povodom dve decenije od tragične smrti Maksimovića, direktorka Drame Narodnog pozorišta Molina Udovički Fotez i pomoćnik upravnika, glumac Dimitrije Ilić, položiće 4. februara u podne cveće na spomen-ploču na Zelenom vencu.
Spomen-ploča je postavljena 2006. godine, na inicijativu reditelja Gorana Markovića - na mestu gde je nekadašnji prvak Drame Narodnog pozorišta pretučen. Na spomen-ploči, koju je otkrio nekadašnji gradonačelnik Beograda Nenad Bogdanović, u prisustvu članova Maksimovićeve porodice, mnogobrojnih prijatelja, glumaca, reditelja i građana, kao i tadašnjeg predsednika Srbije Borisa Tadića, napisano je: "Osuđujemo nasilje i ne zaboravljamo. Njegovi Beograđani".
Foto: Inicijativa Ne davimo Beograd, koja je 2018. godine uredila prostor oko spomen-ploče Maksimovića koji je bio zapu[ten i ispisan grafitima
Rođen 7. februara 1949. godine u Podujevu, Maksimović je tokom karijere ostvario više od 60 uloga u pozorištu, na filmu i televiziji.
U Narodnom pozorištu u Beogradu debitovao je 1971. godine ulogom Vojnika u predstavi “Majka Hrabrost i njena deca”.
Tokom tri decenije, na sceni matičnog teatra ostvario je veoma zapažene role u predstavama “Sarajevski atentat" (Nedeljko Čabrinović), “Mandragola" (Fra Timoteo), “Britanik" (Neron), “Lenjin, Staljin, Trocki" (Genrih Grigorijevič Jagoda), “Kosovska hronika" (Avdula), “Ribarske svađe" (Bepo), “Poslednja potera za zlatom" (Cager), “Kraj partije" (Ham), “Mesec dana na selu" (Ignjatije Ilič Spigeljski), “Suđenje gospođi Bovari" (Senar), “Dugo putovanje u noć" (Edmund Tajron), “Maksim Crnojević" (Dužde od Mletaka)...
Igrao je u televizijskim serijama “Otpisani", “Duvanski put", “Priče iz majstorske radionice", “Četrdeset osma - Zavera i izdaja", “Otvorena vrata", “Gore dole"...
Glumio je i u filmovima “Petrijin venac", “Šmeker", “Vreme čuda", “Poslednji krug u Monci”, “Rane”, “Pad Italije", “Nož", “Mi nismo anđeli", “Crni bombarder”, “Stršljen”, “Lepa sela, lepo gore"...
Prema rečima reditelja Arsenija Jovanovića, koji je na scenu Krug 101 Narodnog pozorišta postavio svojevremeno predstavu “Sarajevski atentat”, to je bio jedan od prvih javnih nastupa Maksimovića i drugih mladih glumaca iz njegove klase, među kojima su bili i Miki Manojlović, Goran Sultanović…
Kako je rekao Jovanović ranije za SEEcult.org, iz “Makse je nešto toliko snažno zračilo” da su ga “ljudi pitali odakle je taj mladić i da li je uopšte glumac, jer je delovao kao neki čudesni naturščik”. Jovanović je snimio 1972. godine i istoimeni film, u kojem je takođe igrao Maksimović, koji je, dok još nije bio afirmisan, dobio i naslovnu ulogu u Jovanovićevoj TV dokumentarnoj drami ”Zašto je pucao Alija Alijagić”.
Maksimovića je svojevremeno primetio i slavni Piter Bruk (Peter Brook), koji ga je iz Pariza pozvao da igra naslovnu ulogu Gurđijeva u filmu “Susreti sa izuzetnim ljudima” (Meetings with Remarkable Men) iz 1979. godine, koji je premijerno prikazan na 29. Berlinalu.
Prema rečima Jovanovića, šest meseci trajala je Maksimovićeva obuka u Parizu pre nego što je počelo snimanje. Jovanović se prisetio i da je prethodno, u vreme kastinga za film, dao jednu Maksimovićevu sliku Bojani Makavejev, i ne sluteći da će biti dovoljna Bruku da ga angažuje, i to za glavnu ulogu jermenskog filozofa i mistika Gurđijeva..
*Foto: NP Beograd
(SEEcult.org)
