Izložba radova finalista nagrade “Radoslav Putar” za 2019. godinu biće otvorena 6. juna u Malom salonu Muzeja moderne i savremene umetnosti (MMSU) u Rijeci, kada će biti poznato i ko je dobio to prestižno priznanje za mlade umetnike u Hrvatskoj - Tin Dožić, Božidar Katić, Sabina Mikelić ili Predrag Pavić.
Finalisti će imati uoči otvaranja izložbe intervjue sa članovima stručne komisije koju čine: umetnica Ana Kuzmanić iz Splita, dobitnica nagrade “Radoslav Putar” za 2018, producentkinja i kustoskinja Natasha Kadin iz Splita, izabrana na osnovu javnog poziva za člana žirija do 40 godina starosti, umetnik i profesor umetnosti na APURI Đorđe Jandrić, kustoskinja Lilijana Stepančič iz Ljubljane i umetnica i profesorka na Akademiji likovnih umetnosti (ALU) u Zagrebu Ksenija Turčić.
Najmlađi finalista Tin Dožić (1989) iz Rijeke predstavlja se radom “Pesme za antropocen #3”, koji je deo istoimene serije koja tematizuje antropocen orijentišući se na značajnu ulogu tehnologije u toj epohi. Baveći se modelima zapisa i tehnološkim artefaktima iz bliske prošlosti i sadašnjosti, Dožić nastoji da stvori labave veze različitih simptoma antropocena. Rad je nastao kao kolekcija pronađenih i odbačenih predmeta, zastarelih tehnologija i alata, digitalnih grešaka i raznih minerala.
Dožić je je završio studije psihologije na Hrvatskim studijima Univerziteta u Zagrebu (2016) i studije novih medija na ALU u Zagrebu (2016). U praksi polazi od medija zvuka, a bavi se terenskim snimanjem, radiom, eksperimentalnom muzikom i multimedijalnim instalacijama. Teme koje ga interesuju su materijalnost, (mračna) ekologija, DIY kultura, antropocen i geologija, susret nauke i umetnosti, spavanje i snovi. Izlagao je i nastupao na raznim platformama u Hrvatskoj i inostranstvu, samostalno i u kolaborativnim projektima.
Među finalistima je i Božidar Katić (1983) iz Zagreba, čiji je umetnički i kustoski projekat “Oberflächenunterstützung” započet 2018. godine, kada je sa francuskim umetnikom The Wa-om krenuo da radi u Berlinu unutrašnja uređenja i renoviranja stanova i poslovnih prostora. Pri tom bauštelskom poslu izvode i privremene intervencije, performanse i video radove u istim prostorima koje renoviraju. Takođe, pozivaju druge umetnike da im se pridruže na gradilištu, a sve beleže na Instagramu.
Ime projekta Oberflächenunterstützung dolazi od francuskog umetničkog pokreta Supports/Surfaces iz kasnih 60-ih; kolektiva levičarskih umetnika - od komunista do maoista, situacionista i anarhista, koji su se zalagali za jedinstvo teorije i prakse, te dekonstrukciju tradicionalnih elemenata umetnosti i umetničke produkcije.
Katić je diplomirao 2008. na ALU u Zagrebu, a 2006. boravio je u Slovačkoj na CEEPUS stipendiji. Nagrađen je na 43. Zagrebačkom salonu 2009.
Sabina Mikelić (1981), rođena u Rabu, implicitno se bavi u instalaciji “Oda Radosti” ekonomskim stanjem u Hrvatskoj u kojoj, kao u tranzicionoj zemlji, dolazi do rasprodaje zemaljskih dobara zbog pukog preživljavanja. Posredno se bavi i kompleksnošću porodičnih odnosa i međugeneracijskim suživotom. Metodološki se, takođe, bavi kadrom, mizanscenom, tišinom, glasom, te odnosom čoveka i prostora.
Završila je 2010. godine modni dizajn na Tekstilno-tehnološkom fakultetu u Zagrebu, te grafiku na ALU, na kojoj je 2013. postala i magistar animiranog filma i novih medija. Prošle godine završila je master na Holandskoj filmskoj akademiji. Takođe, završila je školu dokumentarnog filma Restart. Njeni radovi se nalaze u kolekcijama: Baumax, ESSL muzeja, Vienna Insurance Group, Erste Bank i privatnim kolekcijama. Od 2015-2016. godine profesorka je u Školi za umetnost, dizajn, grafiku i odeću u Zaboku, a ove godine postala je saradnica Holandske filmske akademije.
Predrag Pavić (1982) iz Zagreba u “Instalaciji za zimu” kao glavni element rada ima malu peć u kojoj gori vatra. Radi se o umanjenom modelu, dok njen predložak, pravu peć, autor koristi za grejanje radnog prostora. Dimnjak se u instalaciji prostire galerijom tražeći mesto gde može da izađe van, a ispred peći nalaze se komadi drveta i komadići uglja koje performer ubacuje svakih minut-dve kako se vatra ne bi ugasila. Taj sistem greanja sa promenjenim dimenzijama, naseljen u muzejsko-galerijski kontekst, ima različite konotacije.
Pavić je diplomirao na ALU u Zagrebu 2011. godine. Izlagao je na brojnim grupnim i samostalnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Bio je finalista nagrade “Radoslav Putar”, a dobitnik je Velike nagrade 10. Trijenala vajarstva, nagrade za najboljeg diplomca ALU 2011, Velike nagrade “Emanuel Vidović” na 38. Splitskom salonu, te nagrade hrvatske sekcije AICA na 12. Trijenalu vajarstva. Član je HDLU, HZSU, umetničke organizacije Ateljei Žitnjak i produkcijskog kolektiva Deminutiv.
Nagrada “Radoslav Putar” podrazumeva dvomesečni rezidencijalni boravak u Residency Unlimited u Njujorku, kao i samostalnu izložbu u Institutu za savremenu umetnost u Zagrebu, te mesto u žiriju nagrade “Putar” u 2020. godini.
Nagradu “Putar” ustanovio je Institut za savremenu umetnost (ISU) u Zagrebu u saradnji s partnerima, a dodeljuje je već 18 godina.
Nagrada je deo međunarodne mreže Young Visual Artists Awards (YVAA), u kojoj su danas i sve zemlje sa prostora bivše Jugoslavije, te Češka, Slovačka, Albanija, Bugarska i Mađarska.
Konkurs i nagrada “Putar” za 2019. godinu omogućeni su sredstvima Ministarstva kulture Hrvatske, Odeljenja za kulturu Grada Rijeke, Trust For Mutual Understanding i samog ISU, u saradnji sa MMSU i i Residency Unlimited.
Dosadašnji dobitnici nagrade “Radoslav Putar” su: Tanja Dabo 2002; Nika Radić 2003; Igor Eškinja 2004; Antun Božičević 2005; Tina Gverović 2006; Vedran Perkov 2007; Marko Tadić 2008; Goran Škofić 2009; Davor Sanvincenti 2010; Marko Marković 2011; Miran Blažek 2012; Dina Rončević 2013; Igor Ruf 2014; Niko Mihaljević 2015; Dino Zrnec 2016; Matej Knežević 2017. i Ana Kuzmanić 2018.
Izložba će biti otvorena u Malom salonu MMSU do 11. jula.
(SEEcult.org)