Nagrada Lifka - Azanavisijusu, Galu i Kovačeviću
Nagrada “Aleksandar Lifka” Festivala evropskog filma Palić za izuzetan doprinos evropskoj kinematografiji dodeljena je domaćem piscu, scenaristi i reditelju Dušanu Kovačeviću u kategoriji domaćih stvaralaca i francuskom reditelju Mišelu Azanavisijusu u kategoriji inostranih stvaralaca, a regionalna nagrada “Lifka”, ustanovljena 2021. godine, pripala je glumcu Igoru Galu iz Hrvatske.
Akademik Dušan Kovačević, koji je i predsednik Saveta FEF Palić, autor je 11 scenarija za višestruko nagrađivane igrane filmove kao što su “Podzemlje” (Underground) Emira Kusturice, “Poseban tretman” Gorana Paskaljevića, “Ko to tamo peva” Slobodana Šijana, “Balkanski špijun” (u sopstvenoj režiji), “Sabirni centar” Gorana Markovića… Film “Nije loše biti čovek”, za koji potpisuje i scenario i režiju, sa velikim uspehom je prikazivan u bioskopima tokom 2021. i 2022. godine.
Rođen 1948. godine u Mrđenovcu pored Šapca, Kovačević je diplomirao dramaturgiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, a napisao je i režirao više od 20 pozorišnih drama, prevedenih na 27 jezika i odigranih širom sveta. Samo u beogradskim pozorištima odigrano je više od 3.000 njegovih predstava, koje je gledalo više od 1,9 miliona gledalaca.
Kovačević je od 1973. godine član Udruženja književnika Srbije, a od 1998. godine direktor Zvezdara teatra u Beogradu. Redovni je član Srpske akademije nauka i umetnosti.
Reditelj i scenarista Mišel Azanavisijus, rođen i odrastao u Parizu, poreklom je iz Litvanije, odakle su se njegovi baka i deda preselili u Francusku 1920-ih. Azanavisijus je pohađao umetničku školu i nastavio da radi kao reditelj reklama i televizijskih projekata. Debitovao je kao filmski reditelj 1999. godine igranim ostvarenjem “Mes amis” (1999), u kojem je igrao njegov brat Serž Azanavisijus. Njegov sledeći dugometražni igrani film, špijunska parodija, “OSS 117: Kairo, gnezdo špijuna” (2006) imao je uspeha na francuskim blagajnama i garantovao je nastavak, “OSS 117: Izgubljeni u Riju” (2009), koji je takođe bio hit. Azanavisijus je privukao pažnju međunarodne publike objavljivanjem gotovo nemog filma “Umetnik” (2011), u kojem su glumile njegova supruga Berenis Bežo i zvezda filmova “OSS 117” Žan Dižardin.
“Umetnik” (Artrist) pobrao je niz nominacija i nagrada, među kojima su i Oskar, nagrada Bafta i Cezar za najbolju režiju.
Azanavisijus je, inače, 2020. godine predsedavao žirijem Takmičarskog programa igranog filma 26. Sarajevo film festivala, kada je u intervjuu za portal SEEcult.org govorio o važnosti filma kao sredstva da se ispričaju neispričane priče, o razlozima bavljenja temama kao što su rat u Čečeniji ili Holokaust, kao i o posledicama pandemije virusa korona na filmsku industriju, smatrajući da iz svake, pa i aktuelne krize, treba izvući pozitivnu stranu.
Mišel Azanivisijus, foto: SEEcult
Glumac Igor Galo, rođen 1948. godine u Ćupriji, prvu ulogu je ostvario u filmu “Imam dvije mame i dva tate” režisera Kreše Golika 1968. godine. Nakon toga je ostvario niz zapaženih uloga na filmskom platnu, a verovatno je najpoznatiji po ulozi Bambina u filmu “Most” Hajrudina Šibe Krvavca - barem u Narodnoj Republici Kini.
Glumio je u nekim od najpoznatijih jugoslovenskih filmova - “Valter brani Sarajevo” Hajrudina Šibe Krvavca “Divljim anđelima” (1969) Fadila Hadžića, sa Nedom Arnerić, “Maškaradi” (1971) Boštjana Hladnika – javno zabranjenim filmom u SFRJ, “Poslijepodnevu jednog fazana” (1972) Marijana Arhanića i mnogim drugima.
Dobitnik je nagrade “Marjan Rotar” Pula Film Festivala za doprinos hrvatskom filmu i nagrade “Fabijan Šovagović” za životno delo, koju mu je dodelilo Društvo hrvatskih reditelja 2018. godine.
Nagrada “Aleksandar Lifka” dodeljuje se od 2000. godine za doprinos evropskoj kinematografiji, a dobitnici do sada su: Milena Dravić i Mikloš Jančo (2000), Jirži Mencel i Dušan Makavejev (2001), Gordan Mihić i Lučijan Pintilije (2002), Kšištof Zanusi i Puriša Đorđević (2003), Živorad Žika Mitrović i Margareta fon Trota (2004), Andžej Vajda i Eva Ras (2005), Velimir Bata Živojinović i Teo Angelopulos (2006), Ištvan Sabo i Ljubiša Samardžić (2007), Goran Paskaljević i Ken Louč (2008), Ken Rasel i Predrag Miki Manojlović (2009), Goran Marković i Konstantin Kosta Gavras (2010), Lordan Zafranović i Srđan Karanović (2011), Žan-Mark Bar i Zoran Simjanović (2012), Nikita Mihalkov i Emir Kusturica (2013), Klod Leluš i Mira Banjac (2014), Želimir Žilnik i Roj Anderson (2015), Ulrih Zajdl i Slobodan Šijan (2016), Kristofer Hempton i Slavko Štimac (2017), Rade Šerbedžija i Brajan Koks (2018), Rajko Grlić i Miljen Kreka Kljaković (2019), Mirjana Karanović i Ildiko Enjedi (2020), te Aleksandar Berček, Kristijan Pecold i Milena Zupančič (2021).
Festivalski sajt je palicfilmfestival.com, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org.
(SEEcult.org)
