Istaknuti sineasta Branko Vučićević, scenarista, publicista, prevodilac, filmski kritičar i autor, preminuo je 18. januara u Beogradu u 82. godini.
Koscenarista filma “Rani radovi” sa rediteljem Želimirom Žilnikom, nagrađenim 1969. godine Zlatnim medvedom na Berlinalu, Vučićević je autor scenarija za još niz kultnih filmova u bivšoj Jugoslaviji, a posebno je posvećen i avangardnoj umetnosti 20. veka.
Rođen 1934. godine u Beogradu, Vučićević je autor ili koautor scenarija za desetak filmova, među kojima je i “Splav meduze” (1980) Karpa Aćimovića Godine, u kojem se pojavljuju Ljubomir Micić i drugi protagonisti umetničkog pokreta zenit. Bio je i asistent reditelja u filmu “Splav meduze”, a sa Godinom je sarađivao kasnije i na filmu “Veštački raj” (1990), za koji je napisao scenario.
Vučićević je bio i koscenarista sa Dušanom Makavejevim njegovih filmova "Ljubavni slučaj ili tragedija službenice P.T.T." (1967), “Nevinost bez zaštite” (1968) i “Montenegro” (1981), kao i filmova “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (1971) i “Slike iz života udarnika” (1972) Bate Čengića. Napisao je i scenario za dokumentarni film “Šumanović - komedija umetnika” (1987) Branimira Dimitrijevića i Borisa Miljkovića.
Takođe, bio je asistent reditelja filmova “Nevinost bez zaštite” i “Ljubavni slučaj ili tragedija službenice P.T.T”.
Autor je i knjiga “Imitacija zivota” (1992), “Avangardni film 1895-1939” (1984), “Avangardni film 1895-1939 II deo” (1990), “Paper Movies” (1998), “Srpske lepe umetnosti” (2007)… Takođe, bio je i prevodilac sa engleskog (Malinovski, Nabokov, Tven, Vonegat, Dojl, Klark, Betelhajm...).
Vučićević je i jedan od aktera filmova “Zabranjeni bez zabrane” (2007) Dinka Tucakovića i Milana Nikodijevića o jugoslovenskom crnom talasu, kao i njihovih filmova “Šta hoće ti ludaci?” (2007) i “Osvajanje slobode” (2007), te televizijskog filma “Dvorišni razgovori”, u režiji Dragomira Zupanca, koji opisuje razgovore Vučićevića sa poznatim filmskim autorima i drugim saradnicima i prijateljima, koje je vodio u dvorištu Centra za kulturnu dekontaminaciju. Među učesnicima su i Makavejev, Velimir Ćurgus Kazimir, Boris Miljković, Ljubomir Kljakić, Karpo Godina, Dragan Babić, Milutin Petrović, Ranko Munitić, Vladica Milosavljević, Goran Gocić, Mića Stojanović…
Raznovrsan i bogat opus Vučićevića, koga je Ranko Munitić svojevremeno nazvao “očitim potomkom Alfreda Žarija i Luisa Kerola”, karakteriše specifičan tretman nasleđa modernizma i umetničke avangarde 20. veka (kreativni montažni metod, inovativno tretiranju teme i ideja istorijske avangarde...). Vučićević je govorio za sebe i da je “tihi član” Fluksusa, čije je ideje širio u sopstvenim krugovima, prevodio manifesta i pisma, koja su se pojavljivala u časopisu “Rok”…
U poznim godinama govorio je da je svoju životnu devizu “Sve je film” zamenio jedinom ispravnom “Sve je dizajn”.
Datum i mesto sahrane Vučićevića biće naknadno saopšteni.
(SEEcult.org)