Preminuo Hans Verner Hence
Uticajni nemački kompozitor i muzički filozof Hans Verner Hence (Hans Werner Henze), poznat posebno po radu za pozorište, kao i po posvećenosti političkoj umetnosti, preminuo je 27. oktobra u Dizeldorfu u 86. godini.
Njegov izdavač, Shot Music, objavio je da je “preminuo jedan od najsvestranijih i najuticajnijih kompozitora našeg vremena”.
Hence je autor deset simfonija, a komponovao je muziku i za mnogobrojne opere i balete, kao i dela drugih muzičkih žanrova.
Rođen 1. jula 1926. godine u u Giterslohu, u učiteljskoj porodici, Hence je rano muzičko obrazovanje stekao u državnoj školi u Braunšvajgu, a još kao dete je bio svedok nacističkog brendiranja muzike, umetnosti i književnosti. Dolaskom nacista na vlast 1933. godine, počeo je da živi dvostruki život - dok je marljivo slušao zvanični kurikulum u školi, istovremeno je svirao kamernu muziku u porodičnoj kući i čitao prokrijumčarenu literaturu.
Njegov otac ubijen je na Istočnom frontu, a i sam Hence je mobilisan 1944. godine da bi kraj rata dočekao kao britanski ratni zarobljenik.
To životno iskustvo mu je donelo i doživotnu mržnju prema fašizmu.
“Kada bi muzika bila deo čovekovog svakodnevnog života, svet bi sigurno bi manje agresivan i bilo bi mnogo više jednakosti i ljubavi na Zemlji”, govorio je Hence, za koga je muzika predstavljala sredstvo komunikacije, razumevanja i pomirenja.
Izjavio je svojevremeno i da mu je predivno sve ono što fašisti mrze.
Po završetku studija u Zapadnoj Nemačkoj, napustio je zemlju 1953. i otišao u Italiju, što mu je omogućilo i da se distancira od nemačke savremene muzičke teorije i pomogne mu da se prepusti različitim formama istraživanja sopstvenog izraza.
Od sredine 60-ih njegov rad je počeo da dobija sve eksplicitniji politički ton. Oratorijum “Jevrejska hronika” prethodio je fugi “In memoriam: Die Weisse Rose”, posvećenoj mladom paru anti-nacista.
Radio je kao profesor na Mocarteumu u Salcburgu, a predavao je i u SAD, na Kubi i potom u Nemačkoj. Između ostalog, učestvovao je u osnivanju Minhenskog bijenala - međunarodnog festivala novog muzičkog teatra, a na čelu te manifestacije bio je do 1996.
Među njegovim poznatim delima su opera "Seoski lekar", zasnovana na pripovetki Franca Kafke, zatim "L'Upupa", jedina za koju je napisao libreto, muzička drama "Elegija za mlade ljubavnike", oratorijum "Splav meduza", posvećen Ernestu Če Gevari...
Veliki omaž priređen mu je 2010. godine u Nemačkoj, u okviru programa koji su grad Esen i oblast Rur organizovali povodom statusa evropske prestonice kulture. Njegovo umetničko delo i društveni angažman predstavljeni su kroz operske i baletske predstave, simfonijske i koncerte kamerne muzike i radio opere, uz filmsku retrospektivu, simpozijum i takmičenje kompozitora posvećeno njegovim dostignućima i uticaju.
(SEEcult.org)
