Preminuo Mihajlo Mitrović
Arhitekta Mihajlo Mitrović, najpoznatiji kao autor zgrade “Geneksa” – Zapadne kapije Beograda, preminuo je 20. decembra u 97. godini, saopštila je Akademija arhitekture Srbije (AAS).
Mitrović je bio osnivač i dugogodišnji predsednik AAS, stvaralac najširih prostiranja – arhitekta, urbanista i enterijerista, crtač i grafički dizajner, esejista, arhitektonski kritičar, hroničar, polemičar, novinski kolumnista, pedagog.
Povodom smrti Mitrovića, ministar kulture i informisanja Srbije Vladan Vukosavljević istakao je da je otišao “intelektualac i stvaralac retke širine, ne samo autor niza arhitektonskih ostvarenja po kojima se Beograd prepoznaje, nego i istrajni komentator i kritičar kulture građenja i urbanog prostora”.
“Teško da ga neko može zadugo odmeniti na polju u kojem je delovao”, naveo je Vukosavljević u telegramu saučešća koji je uputio u ime Ministarstva kulture i informisanja i u svoje lično ime porodici, prijateljima i poštovaocima Mitrovića.
Mitrović je bio autor više od stotinu realizovanih projekata, 20 konkursnih radova, četiri knjige, kao i velikog broja arhitektonskih prikaza i kritika.
Osim stambeno-poslovnog oblakodera “Geneksa” na Novom Beogradu, Mitrović je bio i autor hotela “Narcis” na Zlatiboru i “Putnik” na Novom Beogradu, zgrada “Projektbiroa” u Kondinoj ulici u Beogradu, stambenog kompleksa na uglu Zahumske ulice i Ćirila i Metodija, višespratnice u Ulici braće Jugovića, poslovne zgrade “Energoinvesta” u Ulici 29. novembra (Bilevatr despota Stefana) u Beogradu, četiri bivete na izvorima mineralne vode u Vrnjačkoj banji, motela “Mlinarev san” u Arilju, stambeno-poslovne zgrade “Proleće” i “Cvetna” u Čačku, hrama Sv. Vasilija Ostroškog na Bežanijskoj kosi u Beogradu…
Zgrada Geneksa, autor: Błażej Pindor - CC BY-SA 3.0
Rođen 1922. godine u Čačku, Mitrović je diplomirao 1948. na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu u generaciji prvih posleratnih diplomaca da bi odmah, “planskom raspodelom” kadrova, bio dodeljen Urbanističkom zavodu Srbije. U toj ustanovi je između 1949. i 1954. godine ostvario opšte urbanističke planove nekoliko Niša, Pirota, Zaječara, Trstenika, Banje Koviljače i Smederevske Palanke). Potom je bio na usavršavanju u Francuskoj i Danskoj kao stipendista Ujedinjenih nacija, a od 1954. delovao je u radionici “Projektbiro” kao osnivač, projektant i višegodišnji direktor (1968-1980).
Od 1975. bavio se i pedagoškim radom, najpre kao docent, a od 1980. godine i kao redovni profesor Fakulteta primenjenih umetnosti u Beogradu.
Pedesetogodišnjicu delovanja u arhitekturi obeležio je retrospektivnom izložbom u Muzeju savremene umetnosti (1998/99).
Od 2002. godine bio je počasni doktor (honoris causa) Beogradskog univerziteta.
Dobitnik je i niza nagrada, među kojima su Oktobarska nagrada Beograda (1964), republičke nagrade “Borbe” (1967. i 1968), Velika nagrada arhitekture SAS-a (1984), nagrade Salona arhitekture (1976. i 1978), Sedmojulska nagrada za životno delo (1986), “Zlatni beočug” Kulturno-prosvetne zajednice Beograda (1994), nagrada ULUPUDS-a za životno delo (1996)…
*Foto portret: AAS
(SEEcult.org)
