Preminuo Slobodan Rakitić
Pesnik i esejista Slobodan Rakitić, bivši predsednik Udruženja književnika Srbije (UKS) i nekadašnji funkcioner Srpskog pokreta obnove (SPO) i Demokratskog pokreta Srbije (DEPOS), preminuo je 1. januara u Beogradu u 73. godini, nakon kratke i teške bolesti.
Rakitić je bio predsednik UKS-a od 1994. do 2004. godine, a od aprila 2005. godine do kraja života predsednik Srpske književne zadruge.
Rođen 30. septembra 1940. godine u Vlasovu kraj Raške, Rakitić je od 1960. godine živeo u Beogradu, gde je diplomirao na Filološkom fakultetu, na grupi za jugoslovensku i opštu književnost. Uređivao je književne časopise “Savremenik”, “Raška” i “Književna reč”, a od 1973. do 2007. radio je u Kolarčevoj zadužbini kao urednik katedre za književnost i jezik.
U vreme komunizma u bivšoj Jugoslaviji bio je angažovan u borbi za poštovanje i zaštitu ljudskih i građanskih prava i sloboda, između ostalog i u okviru Odbora za zaštitu misli i slobode izražavanja (1985-1989).
U prvom višestranačkom sazivu srpskog parlamenta bio je predsednik poslaničke grupe SPO-a (1991-1992), a u Saveznoj skupštini bio je predsednik poslaničke grupe DEPOS-a (1993-1994). Potom je osnovao Sabornu narodnu stranku i izabran za njenog predsednika 1995. SNS je delovala u okviru bloka demokratske opozicije do petooktobarskih promena 2000. godine.
Objavio je, između ostalog, knjige pesama "Svetlosti rukopisa" (1967, dopunjeno izdanje 2009), “Zemlja na jeziku” (1973), "Žudnja za jugom" (1981), "Potomak" (1982), "Osnovna zemlja" (1988, dopunjeno izdanje 1989. i 1990), "Tapije u plamenu" (1990, drugo izdanje 1991), “Plovidba” (izabrane i nove pesme, 2003), “Povratak kralja” (izbor, 2003), "Plamen i rosa" (2010).
Autor je i tri knjige eseja "Od Itake do priviđenja" (1985), "Oblici i značenja" (1994) i "Bratstvo po Orfeju" (2007). Priredio je izbornike "Poezija romantizma jugoslovenskih naroda" (1978) i "Antologija poezije srpskog romantizma" (2011).
Objavio je i Izabrana dela u pet knjiga (1994) i Sabrane pesme (2011-2012).
Rakitić je dobitnik više književnih i društvenih nagrada, a odlikovan je i Ordenom Svetog Save II stepena 2010. godine, odlukom Sinoda Srpske pravoslavne crkve.
Za knjigu pesama “Tapije u plamenu” dobio je Oktobarsku nagradu Beograda za 1990. i nagradu “Rade Drainac” za 1991. godinu.
Dobitnik je i nagrade “Zlatni beočug” za trajni doprinos kulturi Beograda.
Među književnim nagradama koje je dobio su “Milan Rakić” (1974), “Isidora Sekulić” (1982), “Branko Miljković” (1989), “Laza Kostić” (1995), “Kočićevo pero” (1997), “Jovan Dučić” (1998), Zlatni krst kneza Lazara (1998), “Desanka Maksimović” (2002)...
Dobitnik je, između ostalog, i jubilarne medalje UKS (2006) i Vukove nagrade (2008).
Pesme Rakitića prevođene su na ruski, beloruski, francuski, engleski, nemački, kineski, italijanski, poljski, češki, slovački, švedski, jermenski, rumunski i makedonski jezik.
(SEEcult.org)
