Preminuo Srđan Koljević
Nagrađivani filmski scenarista, reditelj i profesor Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu Srđan Koljević, najpoznatiji po filmovima “Sivi kamion crvene boje” i “Žena sa slomljenim nosom”, kao i po brojnim saradnjama sa drugim rediteljima, preminuo je 8. jula u 57. godini u Beogradu, nakon duge i hrabre borbe sa teškom bolešću.
Osim što potpisuje scenario na 15 dugometražnih igranih filmova, dva dugometražna dokumentarna filma, i dve TV serije, Koljević je prema svojim scenarijima sam i režirao tri igrana filma, i jednu TV seriju. Ostvarenja koja potpisuje bila su gledana u bioskopima ali i nagrađivana u svetu i regionu, na najvećim smotrama filma kao što su Berlinski filmski festival i Sandens film festival.
Njegovi filmovi “Sivi kamion crvene boje” (2004) i “Žena sa slomljenim nosom” (2010) osvojili su niz nagrada na međunarodnim festivalima, kao i filmovi “Klopka”, “Krugovi” i “Otac” Srdana Golubovića, čiji je bio koscenarista.
Srđan Koljević, privatna arhiva
Rođen 1966. godine u Sarajevu, Koljević je kao scenarista debitovao 1993. godine filmom "Kaži zašto me ostavi" Olega Novkovića, a kao reditelj debitovao je filmom "Sivi kamion crvene boje" 2004. godine, čiji je bio i scenarista, a koji je prikazan na 40 međunarodnih festivala i nagrađen sa 11 nagrada. Sa Đorđem Milosavljevićem napisao je scenario za film "Nebeska udica" (2000) u režiji Ljubiše Samardžića, koji je prikazan na Berlinalu i na Festivalu u Palm Springsu, gde je i nagrađen nagradom publike.
Sa Melinom Koljević je bio koscenarista filma "Klopka" reditelja Srdana Golubovića, koji je prvi srpski kandidat za nagradu Oskar koji je ušao u uži izbor od osam filmova. U saradnji sa Golubovićem kao rediteljem i Melinom Koljević potpisuje i film "Krugovi" (2013), prvi srpski film prikazan i nagrađen na Sandensu.
Snimio je, između ostalog, i film i TV seriju “Branio sam mladu Bosnu”, a bio je koscenarista i igranog filma “Ljubav i drugi zločini” Stefana Arsenijevića, kao i dokumentarnog ostvarenja “The Rubber Soul Project” Dinka Tucakovića.
Do samog kraja života, osim što je neumorno radio kao autor, bio je i posvećeni profesor na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde je predavao filmski scenario na Katedri za dramaturgiju, na kojoj je i sam svojevremeno diplomirao. Radio je i kao mentor na različitim evropskim radionicama, gde je predano pomagao razvoj mladih filmskih autora.
Za sobom ostavlja dve kćerke, veliku porodicu i život posvećen filmu i akademskom radu.
FDU objavio je povodom smrti Koljevića da se borio do kraja, gospodstveno i čojstveno, oko sebe šireći blagost i dobrotu, ljubav i svoj prepoznatljivi humor.
"Do kraja je bio umetnik, profesor, ljudski i profesionalni uzor i dobar drug. Bio je neprikosnoveni, nenametljivi, autentičan autoritet svima nama i našim studentima koji su imali sreću da rade sa njim.
Iza njega je ostalo njegovo delo, igrani filmovi za koje je radio scenarija i koje je režirao, filmovi koji su oplemenjivali i inspirisali generacije u svetu koji priča našim jezikom. Bio je nagrađivan i poštovan u evropskoj kinematografiji. Iza njega su ostali i radovi njegovih studenata, kojima je bio mentor i uzor. Ostala je i ćerka Katarina Koljević, naša koleginica rediteljka i mala ćerka Milica. Ostalo je mnogo iza njega, retko dostojnog profesora, kolege i umetnika, a mi smo tužni što ga više nema. I ponosni što smo delili vreme sa njim", naveo je FDU na društvenim mrežama.
Datum, mesto i vreme sahrane i komemoracije će biti naknadno objavljeni.
*Naslovna fotografija: Petr Novák, Wikipedia, CC BY-SA 3.0.
(SEEcult.org)
