Hrvatski pozorišni, filmski i televizijski glumac Božidar Orešković, posebno poznat po ulogama u brojnim televizijskim serijama, počev od “Kapelskih kresova” do novih melodrama, izvršio je samoubistvo u 68. godini.
Orešković je pronađen obešen u šumi u blizini Zagreba, a policija je potvrdila da je 10. jula izvršio samoubistvo, preneli su 12. jula hrvatski mediji. Prema navodima HRT-a, nije ostavio oproštajno pismo.
Hrvatski ministar kulture Božo Biškupić naveo je u telegramu saučešća Oreškovićevoj porodici da je ražalošćen iznenadnom tragičnom smrću tog dramskog umetnika koji je “scenskom pojavom, snagom karaktera i energičnošću stvarao upečatljive i uvek zapažene glumačke interpretacije”.
“Na kraju životnog i stvaralačkog puta Božidara Oreškovića, ostaje nam u sećanju zadržati njegove izuzetne uloge kojima je, kao i svojom ličnošću, dao osobiti pečat hrvatskom glumištu i veliki doprinos hrvatskoj kulturi u celini”, naveo je Boškupić, podsećajući na Oreškovićevu saradnju sa istaknutim rediteljima i glumcima.
Dugogodišnji prvak Drame Hrvatskoga narodnog kazališta u Zagrebu, Orešković je ostao zapamćen širom bivše Jugoslavije po ulozi šumara Riđana u “Kapelskim kresovima”, a snimio je i više od 40 filmova i igrao u brojnim TV serijama.
Glumac Goran Grgić, koji je sa Oreškovićem igrao u novijoj melodrami HRT-a “Sve će biti dobro”, izjavio je da Orešković nikada nije tražio pohvale i puno priče o sebi. “Živeo je za trenutak u kojem se nalazio. Pamtiću ga kako izuzetnog kolegu koji je imponirao svojom smirenošću. Ali glumac nije mrtav dok živi njegov gledalac”, rekao je Grgić.
Rođen 21. avgusta 1942. godine u Zagrebu, gde je 1965. godine završio studije na Akademiji dramske umetnosti, u klasi profesora Georgija Para, Orešković je iste godine angažovan u Drami HNK-a, gde je ostao sve do odlaska u penziju 2007.
Kao student je igrao i Zagrebačkom dramskom kazalištu, a tokom karijere je ostvario najrazličitije uloge.
Prema navodima HNK-a, izuzetnim glumačkim temperamentom, markantnom pojavom, specifičnom bojom glasa, te glumačkom izražajnošću i uživljenošću, doprinosio je punokrvnosti i upečatljivosti likova koje je tumačio, kao i celoj predstavi u kojoj je učestvovao.
Prvi njegovi nastupi u HNK-u bili su u predstavama “Povratak” Harolda Pintera i “Najveći junak zapadne Irske” Johna Millingtona Syngea, u režiji Georgija Para, a već 1967. odigrao je Pometa u Držićevom “Dundu Maroju”, u režiji Mladena Škiljana.
Često je nastupao u predstavama koje je režirao Petar Šarčević, a među ulogama koje je ostvario na matičnoj sceni su Otelo u istoimenoj tragediji Viljema Šekspira, u režiji Mladena Škiljana, Garcin u drami “Iza zatvorenih vrata” Žan Pola Sartra, u režiji Vlade Habuneka, Vanja u “Zagrepčanki” Branislava Glumca, u režiji Vjekoslava Vidoševića, Hektor u Šekspirovom “Troilu i Kresidi”, u režiji Ivice Kunčevića, Filip J. Tudor u “Amerikanskoj jahti u splitskoj luci” Milana Begovića, u režiji Jakova Sedlara, Regent Aleksandar Karađorđević u “Berenikonoj kosi” Neđeljka Fabrija i mnonodrama “Ratni dnevnici” Miroslava Krleže, u režiji Georgija Para.
Za ulogu sudije u Ibsenovoj “Heddi Gabler”, u režiji Nenni Delmestre, dobio je 1996. nagradu “Mila Dimitrijević”.
Odigrao je i mnoge filmske uloge, između ostalog u filmovima “Divlji anđeli” Fadila Hadžića, “Pucanj” Krešimira Golika, “Krhotine-kronika jednog nestajanja” i “Isprani” Zrinka Ogreste, “Gospa” Jakova Sedlara, “Kako je počeo rat na mom otoku” Vinka Brešana, “Novogodišnja pljačka” Dražena Žarkovica, “Zavaravanja” Željka Senečića, “Je li jasno, prijatelju?” Dejana Aćimovića, “Kraljica noći” Branka Sćmidta, “Slučajna suputnica” Srećka Jurdane...
Igrao je i u mnogim TV filmovima i serijama, uključujući “Kapelske kresove”, “Punom parom”, “Mačak pod šljemom”, “Inspektor Vinko”, “Ptice nebeske”, “Bitange i princeze”, “Obični ljudi”, “Urota”, “Dobre namjere”, “Ponos Ratkajevih”, “Sve će biti dobro”....
Sredinom 90-ih osnovao je i sopstveno pozorište - Teatar 101, u okviru kojeg je izvodio hvaljenu i popularnu monodramu “Ako Boga nema” za koju je adaptirao tekstove iz dela Fjodora Mihajloviča Dostojevskoga, te interpolirao pesme Vladimira Visotskoga. Tu je uprizorio i nekoliko vlastitih i tuđih tekstova u obliku malih i pokretnih produkcija, u kojima je i glumio, sarađujući većinom s kolegama iz HNK-a, sa kojima je i gostovao širom Hrvatske.
Orešković se bavio i pisanjem - autor je romana “Sedmi dan” u kojem je na specifičan način literarno iskazano iskustvo smrti i umiranja.
Napisao je osam monodrama, brojne pozorišne tekstove, drame i adaptacije, od kojih je mnoge sam uprizorio i u njima nastupao.
Prošle godine praizvedena je njegova komedija “Glasnogovornik”, duhovita i satirična rekapitulacija glumačkog života, u režiji Georgija Para.
(SEEcult.org)