Demokratije Žmijevskog

Projekat “Demokratije” (2009-2013) Artura Žmijevskog, jednog od najpoznatijih i najkontroverznijih poljskih savremenih umetnika, biće predstavljen od 25. septembra u Likovnoj galeriji HCB-a, a sadrži kratke filmove koji čine intrigantnu prepletenu priču o političkom aktivizmu, slobodi govora, psihologiji masa, načinima predstavljanja i delovanju, ulozi vizuelnog jezika i simbola.

Dobitnik nagrade Kulturnog centra Beograda na 52. Oktobarskom salonu 2011. u Beogradu, Žmijevski je za projekat “Demokratije” snimio 30 kraćih filmova koji dokumentuju različite manifestacije javnog mnjenja, različitih društvenih poruka u kojima se učesnici bore za različite ciljeve odnosno političku prevlast.

Filmovi prikazuju snimke masa na političkim mitinzima, fudbalskim utakmicama, sahranama, verskim procesijama, rekonstrukcijama istorijskih bitaka, gerilskim akcijama, vojnim paradama... u Izraelu, na Zapadnoj Obali, u Poljskoj i različitim gradovima u Evropi.

Taj oblik kolektivnog iskazivanja nezadovoljstva u savremenim demokratskim društvima predstavlja uvaženi oblik komunikacije i jedno od osnovnih građanskih prava koji zbog svoje isključivosti ponekad dozvoljava i vidljivost ekstremističkih orijentisanih snaga i njihovog obeležja, naveo je KCB u najavi izložbe.

Višekanalna instalacija “Demokratije” predstavljena je u izložbenom prostoru na 16 monitora, pri čemu živi zvuci iz filmova čine kakofoniju, a posetiocima je omogućeno da korišćenjem slušalica prate svaki film posebno.

Žmijevski (1966) je na svetskoj umetničkoj sceni poznat po izazovnom eksperimentalnom radu sa često (marginalnim) društvenim grupama, kojim radikalno preispituje uobičajeno shvatanje “normalnosti i “abnormalnosti” ili “devijacije” društva u celini.

Pristup Žmijevskog je poduprt suštinski demokratskim razumevanjem života u društvu zasnovanom na jednakim pravima za sve.

Žimjevski je umetnički direktor časopisa “Politička kritika”, koji je pokrenuo u saradnji sa Fondacijom Foksal galerije.

Jedan je od glavnih predstavnika trenda kritičke umetnosti.

Od 1990. do 1995. godine studirao je na Odseku za skulpturu na Akademiji lepih umetnosti u Varšavi, gde mu je mentor bio prof. Gžegož Kovalski. Posle studija, počeo je da se bavi fotografijom i filmom, smatrajući ih najprikladnijim medijima za pristup sadržajima savremenog sveta.

Njegova dela se kreću u okviru neprijatnih tema koje zalaze na teritoriju tabua, a posvetio se i problemima ljudskog tela i Drugog. Taj period je zaključen manifestom “Primenjena socijalna umetnost” u kojem je primenio novu formulu za društveni angažman oživljen projektima realizovanim proteklih nekoliko godina.

Godine 2007. objavio je seriju intervjua sa umetnicima naslovljenim “Tela koja drhte”, a 2012. bio je kustos 7. Berlinskog bijenala savremene umetnosti.

Radove Žmijevskog beogradska publika je imala priliku da vidi na izložbi autorke Bojane Pejić 2002. godine u KCB-u, kao i na više izdanja Oktobarskog salona, na kojima su predstavljena njegova značajna ostvarenja, filmovi “Ponavljanja” i “Oni”, premijerno prikazani na Bijenalu u Veneciji (2005) i izložbi Dokumenta 12 u Kaselu (2007).

Žmijevski se ponovo predstavlja u KCB-u zahvaljujući nagradi na 52. OS, koja podrazumeva organizovanje samostalne izložbe u jednoj od galerija tog centra.

Izložba će biti otvorena u Likovnoj galeriji KCB-a do 13. oktobra.

(SEEcult.org)