Otkup zlata u sivoj) (zoni
Nova sezona sive) (zone - prostora savremene i medijske umetnosti u Korčuli otvorena je multimedijalnom prostornom i svetlosnom instalacijom “Otkup zlata_#CFB53B” Branke Cvjetičanin, koja nastaje tokom juna u jednoj od korčulanskih privatnih kuća. Jedna od soba tog privremenog sedišta sive) (zone pozlaćena je.
“Otkup zlata” bolan je podsetnik na vremena ekonomske krize u kojoj se, posle iscrpljenih poslednjih rezervi gotovine, unovčava zlato. S druge strane, pozlaćeni objekti uglavnom su vezani za religijske objekte i liturgije (multimedijalna koreografija bogoslužja), naveo je Darko Fritz, kustos sive) (zone. Ostvareni rad, čiji je radni naziv glasio “Sobe za molitvu ... ili kako čitati nemoćnu ekonomiju”, deo je serije radova kojima Branka Cvjetičanin istražuje spregu emocionalnih i ekonomskih strujanja u savremenom društvu. Slično kao u participativnoj umetnosti hepeninga 50-ih i 60-ih godina, protokolarni deo rada zacrtala je autorka, dok je drugi deo prepušten improvizaciji, slučaju, kao i spoljnim faktorima, kao što su crkveni praznici, odnos lokalnog stanovništva i turista prema instituciji crkve i vremenske prognoze.
Branka Cvjetičanin, koja se bavi umetnošću protokola, transformacije i simulacije, uspostavila je u okviru tog umetničkog rada protokol kretanja koji sadrži umetnički koncept, boju, vreme, izvođenje i uputstvo o načinu ophođenja.
Do letnjeg solsticija autorka će posebno ugošćavati posetioce i voditi jednog po jednog po prostoru instalacije, uspostavljajući određene protokole kretanja i ponašanja. Prostor pozlaćene sobe može da se pogleda sa određene pozicije, označene na podu oznakom tipa “odavde se najbolje fotografiše” - kakva se viđa u nekim turističkim gradovima, na sreću za sada ne i u Korčuli.
Za instalaciju je upotrebljena tehnika pozlate, ali umesto nanosa tankih listića pravog zlata na površinu objekta, listovi samoljepljive folije zlatne boje naneti su na sve zidove i pod enterijera galerijskog prostora. Umesto spoljašnosti objekta, transformisan je unutrašnji prostor kuće koju siva) (zona privremeno koristi ovog leta za izložbe i rezidencijalni program.
Kod “#CFB53B” je međunarodna informacija o boji, poznata kao “staro zlato” (old gold), odnosno simulacija, prikaz, (ne)boje zlata u CMYK ili RGB sistemima boja u štampi monitorskih prikaza boja. U instalaciji “Otkup zlata #CFB53B” korišćene su zlatne folije – “prava” metalna (ne)boja, a ne njena simulacija u drugim medijima. Korišćena zlatna folija, medutim, nije napravljena od skupocene zlatne rude, kao što je uobičajeno u tehnici pozlate.
Pristup instalaciji omogućen je do 21. juna od 11. do 14 sati - u vreme najjače dnevne emisije zlatnog odsjaja. Umetnica je prisutna na izložbi do 21. juna, odnosno početka letnjeg solsticija – kada su dani najduži u godini u odnosu na noći, nakon čega posetioci i novi rezidencijalni umetnici sive) (zone mogu koristiti instalaciju bez ograničenja.
Tokom jula i avgusta galerija ugošćuje radove sedam umetnika iz Novog Zelanda i Australije na tri sprata kuće. Branka Cvjetičanin prepušta drugim umetnicima koji će učestvovati u ovogodišnjem programu Sive zone da slobodno smeste svoje radove u zlatnoj sobi na drugom spratu.
Organizacija siva) (zona od svog početka se pozicionirala u prostor “između”, u profesionalnom žargonu između “white cube” i “black box”, dakle između tzv. bele kocke neutralnog galerijskog prostora, i crne kutije, prostora izvođačkih umetnosti, kao što je pozorište.
Prema rečima umetnice, u radovima koji su na neki način site specific, kao što je “Otkup zlata”, postoje određene prostorne zadatosti, a prva od njih je u ovom slučaju položaj same kuće u srednjovekovnom jezgru grada Korčule, što u kontekstu hrvatskog turističkog letopisa znači da se u promišljanju urbanog i istorijskog prostora uspostavlja jednostavna matematika koja poštuje zakone velikih brojeva smeštenih u dva meseca turističke sezone. Taj uzorak primetan je i u mikrokosmosu grada koji se u vreme letnjih meseci proširuje u morske parkirne zone i intenzivno saobraćajno čvorište. Usred tih letnjih zakonitosti, sve što je izvan tercijalne uslužne delatnosti gotovo da je neprimetni višak ili se absorbuje kao sastavni deo ponuđačke strategije. Ujedno, tu je neizbežan pogled na ekonomske zadatosti i krizu misli o političkoj ekonomiji u kojima se primenjuju prvoloptaška rešenja i usled koje se vrši otkup zlata bez prethodnog ispitivanja tog fenomena.
Druga prostorna zadatost odnosi se na činjenicu da je instalacija privremenog karaktera i smeštena je u prostor koji je i sam u tranziciji i koji u memoriji građana postoji kao prostor povezan sa ličnom pričom korčulanske porodice. Novi korisnici postupno lišavaju prostor te baštine i uspostavljaju novi narativ. Taj trenutak suspenzije, u kojem još uvek postoji prostor koji nije izgubio staru patinu i prostor koji još uvek nije postao galerija, umetnica ugrađuje u instalaciju kojom utvrđuje te okolnosti katalizujući ih na način da pozlatom (zlatnim folijama) u celosti oblaže jednu od soba u kući.
Treća prostorna zadatost je odnos unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora koja podrazumeva povezanost prirodnih elemenata, klime i vremenskih uslova, kao i razdoblja dana i načina praćenja i merenja vremena koja je u memoriji prostora ugrađen u samoj arhitekturi zgrade i načina života. U tom kontekstu, umetnica koristi dnevno svetlo kao prirodni fenomen kretanja vremena u prostoru, opažanja i njegovog regulisanja, unutar kojeg kuća postaje naš unutrašnji sat.
(SEEcult.org)
