Suočavanje s prošlošću
Sarajevo film festival (SFF), u saradnji sa Hartefakt produkcijom, predstavlja putujući filmski program “Suočavanje s prošlošću” 28. i 29. aprila u Kolarčevoj zadužbini u Beogradu, uz besplatan ulaz.
Nakon Prijedora, Mostara, Bijeljine, Banjaluke i Zagreba, i beogradska publika imaće priliku da pogleda četiri filma koji obrađuju teme zločina, smrti, krivice, suočavanja i praštanja.
To su nagrađivani “Čin ubijanja” i “Pogled tišine” Džošue Openhajmera, te “Neoprostivo” Larsa Feldballe-Petersena i “Muškarci ne plaču” Alena Drljevića.
Openhajmerov “Čin ubijanja” (2012) govori o zločinima u Indoneziji 60-ih godina 20. veka. Kada je indonežanska vlada zbačena s vlasti vojnim pučem 1965. godine, Anvar Kongo i njegovi prijatelji su od sitnih kriminalaca koji su na crno prodavali bioskopske ulaznice promovisani u vođe odreda smrti. Pomogli su vojsci da u manje od godinu dana ubije više od milion navodnih komunista, etničkih Kineza i intelektualaca. Kao vođa jednog od najozloglašenijih odreda smrti u svom gradu, Anvar je vlastitim rukama pogubio stotine ljudi. Danas uživa poštovanje kao osnivač desničarske paravojne organizacije koja je izrasla iz odreda smrti...
U takođe potresnom filmu “Pogled tišine” (2014) Openhajmer odlazi korak dalje. Neke od jezivih likova koje je upoznao tokom snimanja “Čina ubijanja” uspeo je da nagovori da pred kamerom verno insceniraju i odglume svoje učešće u tim monstruoznim zločinima. Gledajući Openhajmerove snimke nekih od učesnika genocida u Indoneziji 1965, preživeli članovi porodice jedne od žrtava saznaju kako je njihov sin ubijen i ko ga je ubio. Film je fokusiran na najmlađeg preživelog člana porodice, oftalmologa Adija, koji odlučuje da se odupre zagušujućem strahu i potčinjenosti, i napravi korak nezamisliv u društvu kojim vladaju ubice - suočava se sa ubicama svog brata i tokom očnog pregleda zahteva od njih da priznaju odgovornost za svoja dela.
Film “Neoprostivo” (2017) postavlja pitanja može li ratni zločinac da nađe oproštaj i pomiri se s prošlošću i kako nastaviti s normalnim životom nakon što si osuđen za jedno od najgorih dela – zločin protiv čovečnosti? Esad Landžo godinama je neuspešno tražio odgovore na ova pitanja. Odlučio je da pokuša još jednom. Ratni zločinac vraća se u BiH da bi se susreo s prijateljem, bivšim čuvarem logora, svojim žrtvama i svojom porodicom.
“Muškarci ne plaču” (2017) Alena Drljevića, koprodukcija Bosne i Hercegovine, Hrvatske, Slovenije i Nemačke, predstavlja ratne veterane sa sukobljenih strana bivše Jugoslavije koji se susreću na grupnoj radionici za suočavanje s prošlošću. Susret izaziva burne emocije u muškarcima, a na površinu ubrzo izranjaju stari osećaji neprijateljstva...
Prema navodima organizatora, suočavanje sa prošošću olakšano je posredstvom umetnosti, zbog čega veruju da će prikazani filmovi doprineti diskusiji o ratnoj prošlosti bivše Jugoslavije.
(SEEcult.org)
