Grubić-Benčić u CZKD-u
Kustoskinja Branka Benčić i umetnik Igor Grubić iz Hrvatske predstaviće 12. decembra u Centru za kulturnu dekontaminaciju (CZKD) u Beogradu kustoska i umetnička istraživanja koja su relevantna za razumevanje zajedničkih pitanja o mogućnostima i praksama umetnosti danas, u specifičnom kontekstu i u dijalogu sa širim međunarodnim procesima.
U okviru programa “Review and Update” u CZKD-u, sa Brankom Benčić biće razmotreni primeri recentnih kustoskih koncepcija moguće prakse i promene paradigmi kustoskog rada, uz osvrt na izložbu i video radove i animacije uključene u projekat “Paper Movies” (Kolaž i film) u okviru ovogodišnjeg pratećeg programa Pulskog filmskog festivala “Cinemaniac”.
Sa Grubićem, koji će predstaviti novi projekat “Spomenik”, biće reči i o njegovim ranijim radovima, razvoju umetničkog metoda i artikulaciji odgovora na društvena pitanja.
Nezavisna kustoskinja i likovna kritičarka Branka Benčić deluje na području savremene umetnosti, teorije vizualne kulture, eksperimentalnog filma i fotografije. Kurirala je oko 30 grupnih i više od 40 samostalnih izložbi, te projekcija filmskih i video programa u Hrvatskoj i inostranstvu.
Od 2002. godine vodi prateći program Pulskog filmskog festivala “Cinemaniac”, usmeren na izlaganje eksperimentalng filma, videa, filmova umetnika i multimedijalnih instalacija.
Diplomirala je istoriju umetnosti i komparativnu književnost na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Zagrebu, a boravila je u kustoskom rezidencijalnom programu u ISCP-u (Intenational Studio and Curatorial Program) u Njujorku (2008-2009).
Radila je od 2003. do 2007. kao direktorka i kustoskinja Galerije 01 u Zagrebu, bila je programska saradnica festivala VideoDialoghi u Torinu (2005- 2006). Od 1997. objavljuje tekstove iz vizuelnih umetnosti u novinama, časopisima, te katalozima izložbi. Takođe, predavala je o savremenim umetničkim praksama na simpozijima, radionicama i festivalima.
Među njenim izložbama su: Clueless – geometrija nesporazuma (Torino, 2010, sa L. Tadorni), Transformacije/ Mapiranje grada (Pečuj, evropska prestonica kulture 2010), Arhitektura i film – subjektivni prostori (Pula, 2009), Risque d’attente (Zagreb i Labin, 2008, 2009, sa L. Tadorni), Filmovi i fotografije Babette Mangolte (Pula, 2008), Antun Motika - fotoklaži 1942-1965 (Pula, 2009), Re/Konstrukcije (Osijek, 2008), HopScotch+Locating Identity (Njujork, 2008)…
Branka Benčić će 13. decembra učestvovati u CZKD-u i na prezentaciji retrospektive antologijske međunarodne video radionice u Motovunu 1976. godine, koja će biti okosnica programa “Cinemaniac” 2015. u Puli. U Motovunu su 1976. godine hrvatski i italijanski umetnici Sanja Iveković, Dalibor Martinis, Goran Trbuljak, Michele Sambin i Luigi Viola realizovali neke od svojih antologijskih radova, a publika u CZKD-u imaće priliku da ih vidi u okviru pratećeg programa festivala Alternative film/video, koji se održava do 13. decembra u Domu kulture Studentski grad.
Osim Branke Benčić, 12. decembra u CZKD-u održaće autorsku prezentaciju i zagrebački multimedijalni umetnik i performer Igor Grubić, koji će predstaviti i 20 minuta radne verzije filma “Spomenik”, uz ranije radove “Crni peristil”, “Knjiga i društvo”, “East side story” i “Anđeli garavog lica”.
Grubić se bavi fotografijom, videom i umetničkim aktivizmom. Višestruko je nagrađivan, autor je brojnih projekata i učesnik niza samostalnih i grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu, a njegove radove imala je priliku da vidi u više navrata i beogradska publika.
“Crni Peristil” (1998) jedna je od njegovih prvih akcija, a predstavlja nezaobilazno mesto u istoriji novije hrvatske umetnosti. Tim radom Grubić progovara o hrvatskoj socijalno-političkoj stvarnosti sa kraja 90-ih godina 20. veka. Reinterpretirajući bojenje Peristila u crveno revolucionarne 1968. godine, Grubić ukazuje na postajanje velike “crne mrlje” na hrvatskoj političkoj i društvenoj sceni, te na “umrljanu” svest i moral hrvatske javnosti. Burna polemika u javnosti pokrenuta je 1998. nakon što Grubić obojio crni krug na splitskom Peristilu, zbog čega ga je tužilo Državno odvetništvo. Zbog snažnog javnog ođeka, odustalo se od tužbe zbog “uništavanja javne imovine”, a rad mu je potom nagrađen na 33. Zagrebačkom salonu.
Grubićev umetnički projekat “366 rituala oslobađanja” (2008) realizovan je kao niz mikropolitičkih akcija i intervencija koje je izvodio gotovo svakodnevno tokom 2008. i 2009. godine, a objedinjuje već ranije korišćene taktike – citatnost, uticaj pop kulture, bliskost sentimentu istorijske konceptuale, šamanistički pristup umetnosti, gerilske/ilegalne akcije, direktnost susreta sa ulicom, performativnost, građansku neposlušnost, poetski terorizam…
Poznat je i po angažovanoj dvokanalnoj instalaciji “East side story” kojom je reprodukovao autentične TV snimke demonstracija 2001. godine u Beogradu i 2002. u Zagrebu zbog Parade ponosa. Taj rad predstavljen je bio na 50. Oktobarskom salonu 2009. godine u Beogradu, a Grubić je za njega dobio prvu nagradu na konkursu kompanije T-HT i zagrebačkog Muzeja savremene umetnosti za 2009.
Njegov novi rad "Spomenik” poetski je eksperimentalni dokumentarnifilm koji se na meditativan, filozofski način bavi spomenicima iz perioda socijalizma kao jednom prvorazrednom kulturnom i političkom temom. Najavljen je kao prikaz nekoliko apstraktnih, modernističkih spomenika iz doba socijalizma koji zajedno s moćnom prirodom koja ih okružuje čine upečatljive vizuelne metafore, svojevrsnu vizuelnu poeziju.
“Spomenik” je zamišljen kao vizuelni esej (bez dijaloga i naracije) o “životu” impresivnih dela socijalističkog skulptorstva i stanju u kojem se nalaze, propitujući njihovu današnju svrhu. Iako se to na nekima gotovo ni ne vidi, mnogi od spomenika bili su bombardovani, delimično srušeni ili teško “ranjeni” tokom 90-ih.
Upravo je sistematsko uništavanje antifašističkih spomenika u Hrvatskoj tokom prve polovine 90-ih i Domovinskog rata, kada je stradalo oko 3.000 spomenika, bilo motivacija za snimanje tog filma koji će biti prikazan i 18. decembra u Pogonu Jedinstvo u Zagrebu, uz muzički performans BJ Nilsena.
Film “Spomenik” realizovan je uz podršku Fondacije “Roza Luksemburg” (Rosa Luxemburg Stiftung).
(SEEcult.org)
