(Sub)ekumena
Izložba Tijane Kojić “(Sub)ekumena” u Galeriji Studentskog kulturnog centra u Beogradu, koja će biti otvorena 1. aprila, razvija u prostoru između monumentalne slike, gigantskog kolaža i ambijenta priču o tenziji između čovekovog egotizma i njegove potrebe da sopstvenu usamljenost nadiđe kroz utapanje u kolektivni organizam koji ga guta u svoju apstraktnu ujednačenost, rasplinjujući svojim latentnim silama njegove pojedinačne misli i težnje.
Tada, na mestu jednakosti zapravo stoji jednolikost, koja ukida jedinstvenost, navela je autorka povodom izložbe - ambijentalne celine velikog formata (približno 20x4 m), izvedene sintezom različitih tehničko-tehnoloških mogućnosti.
Tijana Kojić je na limovima velikih formata kombinovala grafičke, slikarske i crtačke postupke. Tako je dobijena kompozicija kolažne strukture, u kojoj se prepliću vizuelne varijacije na temu ljudskih figura.
Prema navodima umetnice, u mnoštvu, čudni zakoni sabiranja uspostavljaju se i lome nepredvidljivo, otvarajući mogućnost dvojnosti identiteta. Jedan je označen hermetizovanom pojedinačnošću, drugi ukidanjem iste; vazduh provaljuje u vakum i rasplinjuje tvrdu konačnost pojedinca, noseći je u polje zajedničkih zabluda, u logiku jednostavnog, srećnog i nesvesnog jednoćelijskog postojanja u nestalnoj visećelijskoj masi, koja, uglavnom glatko i bez trvljenja, klizi ka svojim zajedničkim, spontano izabranim i usaglašenim, ospoljenim čeznjama. Ovaj prizor naslaganih prisustava nije zbir ljudskih autonomnih vertikala; on je moguć samo kada se vertikale obore u horizontalu skupa, kada se sravne sa nivoom ujednačenog ritma pluralnog trajanja. Ove oborene vertikale u ravni su sa horizontom otrcanih i neprikladnih modaliteta težnji da se "ovde" i "sada" pretvore u "svuda" i "uvek". Čudni zakoni sabiranja odnose se, dakle, i na vreme, koje se na liniji ovog horizonta pretvara u prividno trajnu sadašnjost, a u kojoj život traje kraće nego u singularnom postojanju-u kojem ga, čovek, život svestan sebe, doživlajva sporijim, pa i bolnijim.
Ta dvojnost identiteta čini da se čovek u njima nastanjuje povremeno i privremeno, kao u svojim sopstvenim subekumenskim područijima.
“Osciliranje između ta dva udaljena pola, između pluralnog i singularnog, u pokušaju nadmašivanja sopstvene konačnosti, predstavlja ujedno i njeno višestruko potvrđivanje, aktuelizovano u izbegavanju potrebe da se prizna upornost misli posvećenih upravo toj konačnosti”, navela je Tijana Kojić, koja je rođena 1987. u Beogradu, a diplomirala je 2011. godine na Fakultetu primenjenih umetnosti.
Do sada je učestvovala na više od 120 grupnih internacionalnih izložbi i realizovala je 11 samostalnih. Dobitnica je niza nagrada i priznanja na polju slikarstva i grafike, među kojima su i prva nagrada na konkursu Niš art fondacije (2012) i prva nagrada za crtež Fonda Vladimira Veličkovića (2012).
Od 2014. godine Tijana Kojić je docent na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu.
Nedavno se predstavila i izložbom “Krug” u Kulturnom centru Srbije.
(SEEcult.org)
