Nova izložbena sezona KCB-a

Kulturni centar Beograda započinje 14. januara ovogodišnju izlagačku sezonu izložbama Olivera Reslera iz Beča o globalnom zagrevanju, dobitnice nagrade “Lazar Trifunović” za 2016. godinu Sanje Kojić Mladenov u nastavku ciklusa Kritičari su izabrali, te mlade fotografkinje Marijane Janković, koja se bavi fenomenom memorije.

U nastavku ciklusa izložbi Kritičari su izabrali, posvećenog dobitnicima nagrade “Lazar Trifunović”, u Likovnoj galeriji KCB-a 14. januara biće otvorena izložba “Destruction and recovery” autorke dr Sanje Kojić Mladenov, koja se bavi preispitivanjem rodnih uloga i odnosa, stereotipa, pozicija žene u društveno-političkim i umetničkim sistemima, kao i pitanjem identiteta. Izložba povezuje rad umetnica sa međunarodne i domaće umetničke scene Sigalit Landau, Vesne Perunović (Vessna Perunović), Selme Selman i Ane Vujović.

Ana Vujović, Kanonatra/Canonatra, 2016.

Internacionalno renomirana umetnica Sigalit Landau bavi se propitivanjima kolektivnog identiteta, nacionalne istorije i mitologije, čije narative interdisciplinarnim i multimedijskim umetničkim projektima povezuje sa istraživanjima pozicije sopstvenog tela i identiteta. Vesna Perunović usmerena je na propitivanje problema koje stvaraju geopolitičke granice, zatvorenost i ksenofobičnost društva, pozicije imigranata u novoj sredini, njihove svakodnevne teškoće u komunikaciji i prilagođavanju, prihvatanju i usvajanju novog okruženja. Selma Selman je umetnica koja koristi umetnost kao sredstvo za izazivanje društvenih promena, pogotovo vekovnih predrasuda i izolacije pojedinih zajednica izvan vladajućeg vrednosnog sistema. Usmerena je na propitivanje pozicije identiteta, naročito romskog i ženskog, nametnutih granica, sujeverja, stereotipa i društvenog marginalizovanja. Polazi od problema sopstvene zajednice i ličnog, porodičnog života obeleženog stigmom zbog romskog porekla. Ana Vujović u skulpturalnim i ambijentalnim formama polazi od motiva nacionalne ornamentike prisutne na tradicionalnim ćilimima, u koje uvodi simbolične greške, iskorake iz uobičajenog načina realizacije, simulirajući u analognom mediju distorzije, propuste prisutne u digitalno-tehnološkom, mašinskom tkanju. Kako se tkanje može smatrati važnim za uspostavljanje procesa automatizacije, pojavu modernog kompjutera i digitalne tehnologije (Sedi Plant, 1996), tako je ono i primer društvenoistorijski nisko vrednovanog, uglavnom ženskog, kreativnog rada, hipermedija…

Selma Selman, Do not be like me/Nemoj da budeš kao ja, 2019. Foto: Hamza Kulenović

Izložba Kritičari su izabrali tradicionalno se održava od 1967. godine kao recepcija kritičara savremene vizuelne umetnosti, dobitnika nagrade “Lazar Trifunović”, koja će uoči otvaranja biti svečano uručena ovogodišnjoj dobitnici – Simoni Ognjanović, nagrađenoj za studijski tekst povodom izložbe “Devedesete: Rečnik migracija” u Muzeju Jugoslavije. Na dan rođenja prof. Trifunovića, biće uručeno i priznanje
Društva istoričara umetnosti Srbije za najbolju autorsku izložbu 2019. godine, koje je dodeljeno Miroslavu Kariću za izložbu “Skice za pokretne slike” - 13. Bijenale akvarela u Zrenjaninu.

Vesna Perunović, We are here now/Sada smo ovde 2019.

Uporedo sa izložbom “Kritičari su izabrali”, u galeriji Podroom KCB-a biće otvorena izložba austrijskog umetnika i reditelja Olivera Reslera (Ressler) “Okupljanje oko olupine”, koja je posvećena fenomenu globalnog zagrevanja, odnosno prosečnog povećanja temperature u svetu za 1,1 stepen Celzijusov iznad nivoa predindustrijske ere.

Oliver Ressler, Everything's coming together while everything's falling apart, petokanalna video instalacija, 2016-

Zbog višedecenijske neaktivnosti vlada, pokušaj da se rast temperature održi ispod 1,5 °C ili čak 2 °C više se ne čini realnim. Prema najgorem scenariju, do kraja 21. veka globalna temperatura mogla bi da poraste i za 5-6 °C , što znači da bi veliki delovi planete postali nenaseljivi. Stotine miliona ljudi izgubilo bi osnovne uslove za život, što bi rezultiralo talasima prisilnih migracija i verovatno ratovima oko preostalih resursa. Rast emisije CO2 u poslednjih 30 godina podudara se s globalnom dominacijom neoliberalnog kapitalizma. Katastrofalno globalno zagrevanje je i jedan od efekata krčenja šuma, jer su stabla glavni usisivači ugljenika. Gubitak staništa zajedno sa zagađenjem i pesticidima dovodi do masovnog izumiranja vrsta.

Centralni eksponat na Reslerovoj izložbi “Okupljanje oko olupine” je petokanalna video instalacija “Sve se slaže dok se sve raspada” (u toku od 2016), koja se izlaže sa velikim zidnim tekstualnim i fotografskim radom “Kakav je vazduh tamo gore?” (2018). Rad “Sve se slaže dok se sve raspada” fokusiran je na uspešne oblike masovne građanske neposlušnosti. Svaki od pet filmova prikazuje po jednu direktnu akciju pokreta za klimatsku pravdu, spajajući različite kontekste, situacije i ljude. Taj ciklus filmova objedinjuje glasove aktivista sa političkim, ali istovremeno i poetskim, tekstom naracije koji je umetnik napisao u saradnji s piscem Metjuom Hilandom. Filmovi pokazuju kako se protestom i alternativnim načinom života i organizovanja suprotstavlja aktivnostima korporacija i vlada koje su pogubne po klimu.

Serija fotografija “Kakav je vazduh tamo gore?” snimljena je u šumi Hambaher pored Kelna, gde su aktivisti godinama okupirali vekovnu šumu kako bi sprečili kompaniju RVE da je uništi zbog iskopavanja lignita.

Oliver Ressler, How Is The Air Up There, serija fotografija, 2018.

Izložba “Okupljanje oko olupine” održava se u Beogradu, jednom od najzagađenijih glavnih gradova Evrope. Proizvodnja električne energije u elektranama na ugalj ne samo što je glavni razlog zagrevanja planete do neviđenih nivoa, već otrovni zagađivači vazduha u Srbiji uzrokuju smrt 6.000 ljudi godišnje. Dok masovnost klimatskih demonstracija širom sveta ukazuje na podizanje nivoa svesti ljudi o klimatskoj krizi, Resler ide korak dalje i fokusira se na akcije koje se obično smatraju ilegalnim, a koje sprovode posvećeni ljudi u pokušaju da onemoguće kriminalne aktivnosti koje dovode do klimatskih promena.

Oliver Ressler, Everything's coming together while everything's falling apart, petokanalna video instalacija, 2016-

Razgovor sa Reslerom najavljen je za 14. januar u 18 sati, a govoriće o globalnom zagrevanju, oblicima građanske neposlušnosti i ulozi umetnika. Tokom trajanja izložbe najavljena su javna vođenja kustosa Dejana Vasića.

Marijana Janković

Galerija Artget predstavlja od 14. januara izložbu mlade fotografkinje Marijane Janković “Vreme je prostor” koja pripada umetničkim projektima koji se bave fenomenologijom memorije, u okviru koje umetnici tragaju za sećanjima, vlastitim identitetom, smislom postojanja i njegovim umetničkim izrazom. U savremenom kontekstu koji “ubrzavanjem vremena i sužavanjem prostora izaziva pukotine u sećanju” (Katroga, 2011:36), autorka pribegava umetničkom stvaralaštvu koje uspostavlja kontinuitet i umirujuće osećanje pripadnosti.

Foto-dosije o autorki, kako je navela u pratećem tekstu Milica Perić, očitava njen unutrašnji svet. Prevođenje porodične arhive i istorijata u doživljaj svog identiteta, putem umetničkih tehnika kolažiranja, razvijanja sećanja u narativ umetničke knjige, asocijativnih povezivanja prošlosti i sadašnjosti, vremena i prostora, sebe i drugih, u okviru portreta i autoportreta u sadašnjem kontekstu (kao ekstenzijama prethodnih iskustava, gde je fizički prostor tačka susreta proživljenog iskustva i sećanja), poslužilo je kao materijalni i simbolički okvir za re-kolekciju i izgradnju prisustva i značenja. Umetničko i imaginarno popunjavanje stvarnosti važan je momenat u izgradnji sopstva (Bergin, 2016:150).

Marijana Janković

“Stvaranje ove priče tako nije samo proces prisećanja, već i konstrukcije, kao i analize i vrednovanja sebe kroz prethodna i sadašnja iskustva”, navela je Milica Perić povodom izložbe Marijane Janković (Ivanjica, 1994), koja je završila je osnovne i master studije na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu (odsek Primenjena grafika, modul Fotografija).

Marijana Janković do sada je imala samostalnu izložbu “(Auto)portret” u Galeriji Doma kulture u Ivanjici (2019), a učestvovala je na 35 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu, u polju fotografije, grafike i umetničke knjige. Trenutno se pretežno bavi konceptualnom fotografijom i proširenim medijem fotografije. Dobitnica je nagrade iz Fonda „Beta i Rista Vukanović” 2017. godine za najbolje ostvarenje u oblasti grafike studenata osnovnih akademskih studija, kao i pohvale na XVIII Bijenalu studentske grafike, te otkupne nagrade Ministarstva kulture i informisanja na izložbi “Male grafike” 2016.

Sve tri izložbe u galerijama KCB-a biće otvorene do 13. februara.

(SEEcult.org)