Celina veća od zbira detalja
Crnogorski umetnik Sreten Milatović predstavlja u Ateljeu Dado na Cetinju podnu instalaciju “Noć”, koja je realizovana namenski za prostor te galerije, a čini je masivna crna mermerna ploča od granita sa Jablanice, dimenzija, postavljena direktno na pod i opšivena belim okvirom od gusto zbijenog šljunka.
Pravougaona forma crnog granita, dimenzija 5x2m, uokvirena je marginom debljine 80 cm od šljunka, koji predstavlja “neku vrstu unutrašnjeg rama uz samu ivicu slike”. Tamna masa poliedra definisana je urezima koji predstavljaju neku vrstu godova - iskustvenih tragova u umetnikovoj memoriji, a označava rekreiranje isečka njegovog ličnog pejzaža unutar ograničenog galerijskog prostora. U duhu minimalističkog rukopisa i tretmana materijala teškog za obradu, koji kroz dugotrajan proces savladavanja zahteva snagu, upornost i posvećenost, Milatović urezuje vijugave linije, koje predstavljaju bore, godove, povezujući “mesto” i “ne-mesto” kao poredak stvari kako to definiše Robert Smitson, kao dva suprotna pola koja teže zajedničkom cilju, navela je istoričarka umetnosti Mirjana Dabović Pejović u tekstu za katalog izložbe “Noć”, koja će biti otvorena od 29. novembra do 31. decembra.
Urezi redukovanog ritma i dužine su evoluirali od Milatovićevog rada “Trpeza” (67x60x27cm), nadrasli prvobitni skučeni okvir i prerasli u masivnu instalaciju “Noćnu olovnu trpezu”.
Milatovićev povratak na (pra)početak i preispitivanje sopstvene relacije prema prirodi, prema navodima Mirjane Dabović Pejović, označava iskustvo pejzaža sagledanog iznutra, potencirajući relaciju prema konkretnom predelu (crnogorskom kamenom moru) kao uzorku, glavnom ishodištu.
U Milatovićevom radu moguće je pročitati ključne postulate u doživljaju ustrojstva sveta. Iskustva i promišljanja o sopstvenom poreklu i pripadnosti određenom istorijskom kontekstu definisanom aurom genius loci, podstaknuta su razmišljanjima i impresijama na osnovu kojih se može razumeti relacija prema snazi izvornog, arhetipskog jezika oblikovanog kroz svedenost izraza. U duhu filozofije zena, Milatović veruje u unutrašnju čistotu koja se oslikava u jednostavnim oblicima i snažnoj energiji koju delo isijava. Spuštajući ga na pod, pred gledaocem se otvara prostor u kojem je moguće uokviriti pogledom rad u celini, bez potrebe da se oko njega obilazi.
“Objekat postaje fiksiran našim pogledom, a oko njega se nalazi ‘zona u koju ne gledamo, a koju, ipak vidimo u indirektnom, delimičnom, ovlašnom pogledu...’ (Ortega y Gasset), koja je integralni njegov deo, a bez koje doživljaj nije potpun. U duhu teorije geštalta - po kojoj ljudsko oko vidi objekte u celosti prije nego što uoči detalje, sugeriše se da je celina veća od zbira detalja”, naverla je Mirjana Dabović Pejović.
Postavljajući taj rad u centralni deo galerije i ostavljajući prostora tek toliko da je oko njega moguće obići, Milatović posredno sugeriše da taj obilazak i nije neophodan, jer se ovakvom prezentacijom odmah uspostavlja direktna relacija prema celini i doživljava njegova energija, navela je Mirjana Dabović Pejović
Rođen 1966. godine u Nikšiću, Milatović je diplomirao 1992. na Akademiji likovnih umetnosti u Sarajevu, u klasi profesora Alije Kučukalića, a magistrirao je 2007. na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju. Radi kao docent na Akademiji likovnih umetnosti u Trebinju.
Samostalne izložbe imao je od 1990. godine u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Srbiji, Sloveniji i Makedoniji, a učestvovao je i na niz kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Učesnik je i brojnih kolonija, u okviru kojih je realizovao više skulptura u javnom prostoru,
Dobtinik je više nagrada, uključujući nagrade Hercegnovskog zimskog salona 1994. i 2009. godine, nagradu ULUCG-a “Milunović - Stijović - Lubarda” (1998) i nagradu ULUS- a “Zlatno dlijeto” za skulpturu (1999).
(SEEcult.org)
