Dislocated materials
Grupna izložba umetnika iz Austrije i Srbije “Dislocated materials” biće otvorena 7. jula u Galeriji Remont u Beogradu, a okuplja autore čije zajedničko polazište za rad predstavlja upotrebljeni i odbačeni predmet, materijal i mehanizam svakodnevice, koji je izgubio prvobitnu funkciju.
Na izložbi učestvuju: Sabine Ott, Natalia Weiss, Claus Procop, Edith Payer, Miroslav Dajč, Gojko Dutina, Vladimir Ilić, Goran Jureša i Dragana B. Stevanović.
Fasciniranost životnim periferijama, fragmentom, prizorima koji ni vizuelno ni materijalno više nemaju vrednost u okvirima masovne i svakodnevne upotrebe, posvećenost minijaturnim događajima kao govoru rutine, i drugim slabo vidljivim i manje važnim mehanizmima, umetnici preuzimaju iz života i koriste kao povod i novu energiju za stvaranje.
Pronađene fotografije, odbačene tkanine, mašine bez funkcije, dokumenti prošlih događaja, ritualni predmeti bez funkcije, koriste princip izgubljene namene kao polazište za nove kontekste i značenja u vidu kinetičke skulpture, autoportreta, kolaža ili dobijaju neki nov izgled i značaj. Interaktivnost izloženih radova, kako je navedeno u najavnom tekstu, ogleda se u pozivu posmatračima da fizički pokrenu neki od tih objekata i mehanizama, ali i u preispitivanju ideje odbačenog i upotrebljenog u kontekstima različitih sredina iz kojih umetnici potiču.
Nepretencioznost u veličini radova, intimizam i manuelna posvećenost u načinu izrade, u sebi sadrže dvoznačnost: sa jedne strane, slabo vidljivo, diskretno, nenametljivo biraju i zadržavaju svoja izražajna sredstva u današnjici kojom dominiraju vizuelno savršeno, idealno, virtuelno, digitalno; sa druge strane, u ovom ličnom gestu se ogledaju subverzivnost, snaga i posebnost poverenja u životno.
Novosadski umetnik Miroslav Dajč, rođen 1986. godine, završio je osnovne i master studije na novosadskoj Akademiji umetnosti, na odseku za Nove likovne medije, a od 2007. godine izlaže i sarađuje sa umetnicima i umetničkim kolektivima. Radi kao umetnik novih medija, dizajner, fotograf i vitrazista.
Gojko Dutina, rođen 1987. godine u Smederevu, takođe je završio Akademiju umetnosti u Novom Sadu (2013, smer novi likovni mediji), a izlagao je u Malom likovnom salonu u Novom sadu i u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine. U okviru izložbe “Perspektive” 2013. godine, koju organizuje Šok zadruga (ex Art klinika), dobio je jednu od nagrada za mladog umetnika. Radi na istraživanjima u polju crteža, slike i skulpture.
I Vladimir Ilić, rođen 1981. godine, diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu (na odseku za vajarstvo). Završio je i master studije vajarstva 2011. godine kod prof. Gordane Kaljalović-Odanović. Sarađuje sa Šok zadrugom (ex Art klinika) od 2004. godine, a član je SULUV-a.
Goran Jureša, rođen 1973. u Beogradu, magistrirao je 2002. godine slikarstvo na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, a od 1996. izlaže samostalno i učestvuje na velikom broju kolektivnih izlozbi. Tokom 2003. bio je na rezidencijalnom boravku u CEAAC-u (Centre Europeen d Actions Artistiques Contemporaines) u Strazburu, a 2004. i 2005. u Cité des Arts u Parizu. Dobitnik je WUS Austria stipendije i nekoliko nagrada. Radi kao docent na Departmanu za grafičko inzenjerstvo i dizajn Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu, a u njegove trenutne načine izražavanja spadaju slikarstvo, crtež i kolaž.
Dragana B. Stevanović, rođena 1975. godine u Beogradu, diplomirala je na odseku za slikarstvo i magistrirala na odseku za crtež na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Od 2001. izlaže na samostalnim i kolektivnim izložbama i učestvuje u projektima i radionicama u zemlji i inostranstvu (SAD, Slovenija, Francuska, Austrija, Bugarska). Rezidencijalno je boravila u Francuskoj (Cite des Artes) i Španiji (Can Serrat). Dobitnica je većeg broja nagrada i stipendija. Od 2006. radi na Akademiji umetnosti u Novom Sadu na katedri za crtanje. Bavi se slikom, crtežom i asamblažom.
Austrijska umetnica Natalia Weiss, rođena 1973. u Nojernkirhenu, živi i radi u Beču. U njenom radu zivotinje su posrednici (gavran, patka, koza, riba, krtice i reptili), deleći slikovni i imaginarni prostor zajedno sa pisanim porukama. Naslovi njenog rada podvlače paralelu između položaja koje zauzimaju životinje i psiholoških procesa karakterističnih za ljude. Dobitnica je više nagrada, a radovi joj se nalaze u kolekcijana Muzeja Donje Austrije, austrijskog Ministarstva prosvete, umetnosti i kulture i Grada Beča.
Claus Prokop, rođen 1966. u Klagenfurtu, studirao je arhitekturu na Tehničkom fakultetu u Beču, slikarstvo na Akademiji likovnih umetnosti u Beču i na Koper Union Fakultetu u Njujorku. Prokop radi sa širokim izborom medija koristeći njihove posebne kvalitete. Takav način rada odlikuje se low-teć tehnološkim pristupom i korišćenjem dostupnih materijala. Glavna tema njegovih radova je istraživanje sveta oko nas i njegova "inherentna sistematika".
Sabine Ott, rođena 1970. godine, studirala je arhitekturu na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beču, a prvenstveno radi sa otiscima svog tela. U ponovnoj uportrebi opale kose ona idealizuje proces samoprodukcije. Njeni trodimenzionalni crteži igraju sa kretnjom vremena i prostora, a njen rukopis i obrazac suvišnog ponavljanja fraza i reči služe kao produžetak zauzimanja fizičkog prostora. Od 2008. godine održava otvoreni salon u svom kućnom studiju gde predstavlja autentične haljine, funkcionalne i arhitektonske strukture na tekstilu, koje služe kao plašt između tela i prostora.
Edith Payer, rođena 1975. godine, studirala je na Akademiji likovnih umetnosti u Beču, a živi i radi u Beču i Redšlagu. Umetnička praksa Pajerove pretežno se sastoji od objekata i instalacija, radova sa tekstilom i nađenim materijalima. Oslanjanje na korišćene materijale povezano je sa prikupljanjem kao osnovnim načelom, a to je i strategija u radu sa masom beskorisnih stvari. Realizovala je brojne projekte i izložbe u Maroku, Srednjoj i Istočnoj Evropi i Skandinaviji. Dobitnica je više nagrada.
Izložba “Dislocated materials” biće otvorena u Remontu do 25. jula.
(SEEcult.org)
