Indijski festival u Kinoteci
Festival indijskog filma u Muzeju Jugoslovenske kinoteke predstavlja od 24. do 30. septembra izbor savremene filmske produkcije Indije, koja je već godinama najproduktivnija u svetu, a odlikuju je i izuzetno komercijalni bolivudski naslovi i autorski filmovi koji nastaju u najrazličitijim delovima te velike zemlje.
Festival indijskog filma u Muzeju Jugoslovenske kinoteke predstavlja od 24. do 30. septembra izbor savremene filmske produkcije Indije, koja je već godinama najproduktivnija u svetu, a odlikuju je i izuzetno komercijalni bolivudski naslovi i autorski filmovi koji nastaju u najrazličitijim delovima te velike zemlje.
Kinoteka tradicionalno organizuje Festival indijskog filma sa ambasadom Indije u Beogradu, a ove godine započinje ga ljubavnom pričom “Džoda Akbar” (2008) Ašutoša Govarikera (Ashutosh Gowariker), koja će biti reprizirana i 25. septembra popodne, uoči “Beskonačnog čekanja” (2009) Anirude Roja Čovdurija (Anirudha Roy Chowdhury).
“Džoda Akbar” priča je o romansi Akbara Velikog, vladara muslimanske vere koga igra Hritik Rošan (Hrithik Roshan), i prelepe hindu princeze Džodabai, koju tumači Aišvarja Rai (Aishwarya). Muziku za taj film, čiji je saundtrek objavljen 2008. godine, potpisuje kompozitor A. R. Rahman.
Festival obuhvata i filmove “Mornar srca” (2009) Šađija N. Karuna (Shaji N. Karun), “U ogledalu” (2008) Dulala Deja (Dulal Dey), “Šolja čaja”, koji potpisuju Sumitra Bave (Bhave) i Sumil Suktankar (Sukhtankar), te “Ograda i usevi”, u režiji P.R.Ramadas Naiduija (P.R.Ramadas Naidu) i “Kao zvezde na zemlji” (2007) Amira Kana (Aamir Khan), koji i igra jednu od glavnih uloga.
Indijska kinematografija godišnje proizvede oko 800 naslova, a osim ogromne produkcije, među njenim fenomenima je i sama publika, budući da se u proseku beleži više od 13 miliona gledalaca dnevno, dok godišnja poseta bioskopa u Indiji obuhvata više od 70 odsto ukupne bioskopske posete u tom delu Azije.
Za indijske gledaoce kinematografija predstavlja trenutke porodičnog okupljanja, posebno izražene u vreme praznika uz čije se igre i pesme celokupne porodice raduju. Čak ni pojava i razvoj televizije i drugih autiovizuelnih medija nije dovela do značajnijeg pada posećenosti bioskopima kao što je bio slučaj sa drugim zemljama.
Prema navodima Marjana Vujovića u programu Kinoteke, sedma umetnost je u Indiji imala i ulogu povezivanja različitih geografskih i socijalnih stvarnosti savremene Indije u kojoj se tradicija i savremeni tokovi, antički mitovi i najnovije tehnologije prepliću postajući na taj način i promoter urbanog drušštva bogatog drevnim običajima. Kinematografija je bila i sredstvo putem kojeg se decenijama društvo informisalo i edukovalo u nedostatku ostalih sredstava komunikacije koji jesu bili dostupni u manjoj ili većoj meri u velikim urganim centrima ali koji su nedostajali u ostalim ruralnim delovima tog sub-kontinenta.
Celokupna kinematografska industrija u Indiji je prevashodno bila usmerena na zadovoljenje tražnje lokalne publike i njihovih potreba ali je i kroz jedinstvene koreografije, muzike i sopstveni filmski izraz uspela uspešno da prevaziđe granice svoje zemlje i da osvoji tržišta zemalja koje su kulturološko potpuno drugačije ali i da se vremenom preraste u autentični svetski fenomen.
Postoje brojne zemlje, pre svega u Aziji i Africi, ali i u arapskom svetu, u kojima upravo indijski filmovi čine okosnicu bioskopskih repertoara.
Realnost indijske kinematografije je višestruka, s obzirom da postoji veći broj produkcijskih centara u različitim delovima zemlje, koji imaju jasno podeljene kako jezičke tako i stilske kriterijume, stvarajući jasnu sliku između dela kinematografije koji je usmeren isključivo na zabavu i onog koji predstavlja savremeni indijski autorski film koji je cenjen na festivalima širom sveta i koji će delom biti predstavljen i u Jugoslovenskoj kinoteci.
Sajt Jugoslovenske kinoteke je www.kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru Portala za kulturu jugoistočne Evrope SEEcult.org
(SEEcult.org)
