Kućna tipografija
Beogradski umetnik Vladimir Perić predstavlja od 19. aprila u galeriji Lucida nove foto-tipografske radove nastale u saradnji sa istoričarkom umetnosti Milicom Perić, sa kojom izlaže od 2013. godine.
Perićeva vizuelna komunikacija često funkcioniše na tankoj liniji između dizajna i likovne umetnosti. Njegov poznati “Feo2” je tipografski interfejs koji zamagljuje tradicionalnu podelu na primenjenu i likovnu umetnost. Ta autorska tipografija donela mu je i međunarodno priznanje - uvrštena je u publikaciju Stivena Helera i Mirka Ilića “Icons of Graphic Design” (Steven Heller, Mirko Ilić, Icons of Graphic Design, Themes&Hudson, 2001, 2008).
Perićevo stvaralaštvo od početaka krajem 80-ih godina 20. veka predstavlja vid anarhistične struje u smislu usredsređivanja na odbačeno, kao i nastojanja da se stvori “nadlogični” predmet, navela je u tekstu povodom izložbe “Kućna tipografija” kustoskinja Tatjana Orbović.
Podsećajući da je za Perića karakteristično istraživanje i sakupljanje odbačenih predmeta/artefakata (koje nalazi na buvljim pijacama, otpadima i sl.), kao i različitih bio-materijala, Tatjana Orbović navodi i da Perić istražuje specifičnost predmeta/artefakta, njegove anomalije, korespodencije sa drugim predmetima, odnosno organskim materijama.
“Kroz reprocesuiranje odbačenog predmeta, kao i bio-materijala, on (re)konstruiše sopstveni idealitet – često spajajući odbačenu kulturu i (odbačenu) prirodu. Perić šalje neobične poruke koje govore o svetu na koji smo možda i zaboravili; on skreće paznju na njega preoblikujući ga u nešto drugo, reprogramirajući ga. Svoju fascinaciju raznim specifičnostima on prenosi publici fokusiranjem na samu egzistenciju/postojanje/život predmeta, njegovu prisutnost ne više ‘tamo i negde’, već ‘ovde i sada’, izmeštajući ga. Perić kroz svoje radove otkriva različitost istog - kroz gomilanje istorodnih predmeta, kao i bio materijala, odnosno putem njihove kombinatorike i korespodencije. Za njega je svaki predmet specifičan, nasuprot industrijskom nastojanju za jednoobraznošću u kojem kao da nastoji da pronađe ‘fabričku grešku’ - grešku mašine kroz otkrivanje različitosti u mašinsko procesuiranim objektima. Predmet kroz svoju egzistenciju stvara sopstvenu istoriju, ali služi i kao arheološki materijal za sećanje – artefakt. Neki Perićevi radovi privlače pažnju samom neobičnošću predmeta, neki njihovom akumulacijom, kombinatorikom, recikliranjem, reprogramiranjem. Jedan znak/označitelj postaje drugi”, navela je Tatjana Orbović.
Izložba “Kućna tipografija” u galeriji Lucida biće otvorena do 2. maja.
(SEEcult.org)
