Preslišavanje 5
Galerija Remont nastavlja projekat “Preslišavanje” i rezimiranje umetničke scene u Srbiji nakon 2000. godine izložbom crteža Siniše Ilića, Vere Večanski i Petra Mirkovića, koja će biti otvorena od 9. do 27. jula, a obuhvata različite pristupe i teme u domenu crteža, svedočeći o slobodi koju taj medij nudi i potencijalu da iznese raznovrsne savremene umetničke preokupacije i prakse.
Crtež, prema navodima kustoskog tima, ostaje jedno od najinspirativnijih umetničkih polja za eksperimentisanje idejama i formom. Fleksibilnost, neposrednost i otvorenost, kao glavne karakteristike crteža, čine ga izrazito vitalnim medijem koji uvodi poseban, neposredniji oblik komunikacije/dijaloga sa posmatračem. Kroz crtež se istražuju, objašnjavaju, propituju unutrašnji svetovi, ali i društvena realnost u svoj svojoj kompleksnosti.
Vera Večanski, rođena 1975. godine u Ibadanu u Nigeriji, diplomirala je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu 1999. godine, a magistrirala je na istom fakultetu 2002. godine, na odseku za crtež.
Prema njenim rečima, pri ulasku u crtež, objekti iz realnog života postaju motivi i tu započinju novi život koji je uvek jednom nogom u realnom, a drugom u imaginarnom. “Varijacije na temu” ne nastaju iz želje da se dođe do suštine motiva.
Vera Večanski
“Motiv se sagledava s raznih strana, iz različitih uglova, ne da bi se obuhvatio u svojoj pojavnosti nekim univerzalnim znakom, već da bi se razmrdao, kao kada uzmete neki predmet, rasklopite ga da biste ga ponovo sklopili; igre radi, radoznalosti radi, da biste shvatili kako funkcioniše njegov mehanizam, tj. sistem. Onda vas on iznenadi, uvuče u sebe i vi morate da ga pustite da i on vas malo vodi. Tu se javlja dijalog između crtača i crteža, i nadam se, crteža i posmatrača”, navela je Vera Večanski, koja živi i radi u Beogradu.
Petar Mirković, rođen 1978. u Novom Sadu, diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, na odseku za vajarstvo. Izlagao na brojnim izložbama (Beč, London, Pariz, Njujork, Berlin, Kopenhagen, Rim, Geteborg, Beograd...), a dobitnik je "Henkel Art Award" za savremeni crtež 2005.
Radovi koje predstavlja u Remontu deo su serije crteža na kojoj radi nekoliko poslednjih godina.
Za njega je crtež, kao osnova bilo kakve likovne kreacije, oduvek bio posebno fascinantan, pre svega zbog bazicnosti i jednostavnosti - najkraćeg impulsa između ideje i predstave.
“Iako na prvi pogled crteži izgledaju kao fotografije, moja namera nikad nije bila hiperrealizam i imitacija drugog medija, već istraživanje mogućnosti i granica samog crteža i pokušaja da se on smesti u savremeni kontekst”, naveo je Mirković.
Prema njegovim rečima, krajnji ishod je da crtež u klasičnom smislu biva praktično poništen (linija se više gotovo i ne vidi), ali se njegova vizuelna vrednost transformiše kroz koncept i postaje napunjena tenzijom: fotografija - crtež - kadar iz filma.
Petar Mirković
Tematika crteža koje predstavlja u Remontu samo je fragment šireg interesovanja za sferu "urbanog zivota" i fascinaciju savremenom "estetikom svakodnevice", koja se kao konceptualna platforma provlači kroz sve njegove radove.
“Scene koje biram su kadrovi uzeti iz raznih ‘trash’ filmova koji su rasadnici savremenih ‘virtuelnih pejzaža’. Oni postoje u našoj podsvesti, ali zbog svoje banalnosti nisu zavredeli nikakvu pažnju. S druge strane, to su realna mesta svetskih metropola - mesta gde se odvija život čoveka s početka 21. veka. Predgrađa, betonska prostranstva, zapušteni kvartovi, razna ne-mesta, prostori koja ne zavređuju nimalo pažnje ipak odišu čovekom. Vizuelni refren su i automobili, avioni… Njihova pojavnost je pre svega vizuelna fascinacija, oni su istovremeno dekor današnjeg urbanog okruženja i fetiš, objekt želje današnjeg psihološkog profila”, naveo je Mirković o svom radu.
Crne sjajne površine, odsjaji, gradska rasveta, asfalt... za Mirkovića deluju uzbudljivo iako raščlanjeni predstavljaju skup krajnje banalnih elemenata.
“Čovek je u crtežima prisutan, ali oslobođen individualnosti i tu kao univerzalan igra svoju osnovnu ulogu - postoji”, naveo je Mirković.
Siniša Ilić radi u polju likovnih i izvođačkih umetnosti, dekonstruišući društvene fenomene i mehanizame poput oblika rada, nasilja u društvu, koncepata edukacije... Radovi su mu često orijentisani samoorganizovanom radu i saradničkim projektima sa autorima iz različitih umetničkih polja, vizulenih umetnosti, ali i teorije, pozorišta, izvođačkih umetnosti.
Siniša Ilić
“…U slikarskim performansima Siniše Ilića nema nikakve teatralizacije, nikakvih vidljivih propozicija, organizacije rasporeda kroz koji se radnja realizuje ili discipline publike kroz aranžirane uslove posmatranja. To je neka vrsta free style kreacije bez vremenskih ograničenja, dobrog plana ili preporuke dobrog vladanja. Publika može da uđe i izađe kad hoće, da razgovara međusobno ili da se koncentriše na samu radnju, umetnik može biti centar njihove pažnje, a možda i samo povod za deljenje iskustva u određenom prostoru”, navela je Jelena Vesić o Iliću u tekstu “Realna situacija, umetnička galerija, 5 godina mog slikarskog života” 2006.
Ilićevo performativno slikarstvo, kako je navela, može se uporediti sa upotrebom slike Džima Lembijeva, kao plesačkog podijuma koja transformiše galerijski prostor i reprodukuje nove odnose posmatranja ili sa "slikama-platformama" Majkla Lina koje postaju povod za deljenje zajedničkog prostora, provođenje vremena, vođenje razgovora i uspostavljanje određenih odnosa.
Ilić je ko-osnivač i član uredničkog kolektiva TkH-a (Teorija koja hoda) umetničko teorijske platforme iz Beograda, u okviru koje ostvaruje deo svojih umetničkih aktivnosti.
Rođen 1977. u Beogradu, gde je diplomirao i magistirao slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti, Ilić je boravio u rezidencijama u ISCP-u u Njujorku, kao dobitnik nagrade “Dimitrije Bašičević Mangelos”, zatim u Kultur Kontaktu u Beču i na Akademiji Schloš Solitude u Štutgartu
(SEEcult.org)
