Retrospekcija Vukice Mikače
Galerija Artget Kulturnog centra Beograda, čija je umetnička direktorka u 2019. godini Milena Marjanović, završava ovogodišnju sezonu izložbom Vukice Mikače Lovren, koja predstavlja 38 fotografija poznatih ličnosti iz kulturnog života, od kojih je većina prvi put pred beogradskom publikom.
Pod naslovom “Promenada ̶ Retrospekcija”, koji je smislila sama autorka tragajući za najboljim terminom koji ilustruje izbor iz opusa stvaranog 40 godina, fotografski portreti svedoče o potrazi za motivom koji je navodi da širom otvori oči i u dijalektičkom sadejstvu scenskog privida i ličnog prikaza prepozna trenutak kada se oni pretapaju jedan u drugi.
Ivana Žigon i Stevo Žigon, 2003.
“Ne samo da slika treba da liči na model nego i model treba da liči na svoju sliku – ovo bi ukratko mogla biti srž ‘scenskih’ portreta likovne umetnice Vukice Mikače Lovren. Samo uslovno rečeno scenskih, jer ove fotografije nisu nastale na sceni, osim u retkim slučajevima, kao na primer ‘gospođe ministarke’ Radmile Živković ili Momčila Bajagića Bajage, koja ujedno označava i početak fotografske karijere Vukice Mikače”, navela je u pratećem tekstu Milena Marjanović.
Odabrane fotografije kreirane su izvan scene, korišćenjem kostima, šminke i rekvizita u nameri da se prikaže protagonist/kinja, a ne junak/inja. Teatarski rekviziti služe samo da se realizuje fotografija koja najvernije odslikava portretisanog – bio on glumac, muzičar, slikar, pisac… “Je li došao trenutak da se ponovi da je sa mnogih aspekata – dokumentarnog, estetskog, grafičkog, semantičkog – lice bilo i ostalo najvažniji sadržaj u očima majstora? Možda i najteži sadržaj – i u tome leži njegova neiscrpna privlačnost od prvog poznatog portreta gravera Žan Batista Konstana, poznatog kao ‘Monsieur Huet’, koji je 1838. snimio Luj Dager”, navela je Milena Marjanović, ističući da Vukica Mikača, fascinirana svetlom, posebno prirodnim, ekskluzivnošću kostima, čarolijom scene, svoje junake “tretira” tako što počinje posmatranjem kreacije na sceni, a proces sagledavanja stvarnog lika koji izbija iz scenskog završava u svojoj koreografiji.
Jadranka Jovanović
“Istina je da pravog fotografa i dobrog psihologa, koji vidi više od drugih, ne mogu da zavaraju maske, veštačke trepavice… Važna je i plemenitost. Bezobrazluk i bahatost daju loš rezultat”, smatra Vukica Mikača, primećujući da “fotografisanjem ličnosti fotograf u stvari fotografiše samog sebe. Upravo zbog toga, svaki fotograf dobija različit rezultat”.
Branislav Lečić
Vukica Mikača Lovren, portretistkinja i teatarska fotografkinja, započela je karijeru 1979. godine, snimajući Gorana Bregovića, Slađanu Milošević, Momčila Bajagića Bajagu, Generaciju 5, Ramba Amadeusa, Zdravka Čolića… U novinski svet ju je uveo Peca Popović. Sarađivala je sa listovima Pop rok, Duga, Politika, Bazar, Start, Glorija… Devedesetih godina ulazi u teatar, gde ostaje do danas. Bila je 15 sezona umetnička fotografkinja Ateljea 212, 13 Pozorišta “Boško Buha”, a sarađuje i sa svim ostalim teatrima u Beogradu, kao i sa Udruženjem dramskih umetnika, Kruševačkim pozorištem, pozorišnim festivalima u Budvi, Dubrovniku, Novom Sadu.
Prvu samostalnu izložbu “Na visokim potpeticama”, na poziv Darje Martinović, priredila je 1993. u galeriji “Leonardo”. Od tada je kontinuirano, samostalno i grupno izlagala u Beogradu, Njujorku, Rimu, Berlinu, Cirihu, Atini, Baru, Lionu, Solunu, Sarajevu, Novom Sadu, Loznici, Zagrebu, Pančevu, Brusu, Majdanpeku, Leskovcu, Doboju, Somboru… Dobitnica je Zlatnih plaketa Foto saveza Jugoslavije i Srbije 1980. i 2008; Srebrne plakete Foto saveza Jugoslavije 1980; godišnjih nagrada ULUPUDS-a 2008, 2010. i 2016; specijalne nagrade “Mercedes”; druge nagrade na Međunarodnom takmičenju “Umetnici emocija” 2010. u Zagrebu, te brojnih drugih nagrada i priznanja.
Njene fotografije se nalaze u kolekcijama Muzeja primenjene umetnosti, Muzeja pozorišne umetnosti Srbije, Udruženja dramskih umetnika Srbije, Međunarodnom kulturnom centru u Beogradu, kao i u Zavičajnom muzeju u Baru.
Članica je ULUPUDS-a, a živi i radi u Beogradu.
Izložba će biti otvorena od 5. decembra do 6. januara, uporedo sa izložbom “Hotel sa četiri zvezdice” Vladimira Sekulića u Likovnoj galeriji i grupnom izložbom “Nemirna slika, neodlučan pogled” u Podroomu.
(SEEcult.org)
