Samo neka bude lepo

Prva premijera Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu u novoj sezoni je predstava “Samo neka bude lepo” mladog reditelja Marka Manojlovića - prema delu američke pesnikinje, spisateljice, kritičarke i satiričarke Doroti Parker, koja do sada nije izvođena na scenama pozorišta u Srbiji.

U predstavi “Samo neka bude lepo”, čija je premijera 24. oktobra na sceni Teatra “Bojan Stupica”, igraju Nataša Tapušković, Milena Vasić, Anđelika Simić, Dubravka Kovjanić i Srđan Timarov.

Priče Doroti Parker prevela je Marija Stojanović, dramatizaciju potpisuje Iva Mitrović, scenograf je Branko Hojnik, kostimografkinja Lana Cvijanović, a kompozitor Vladimir Pejković.

Manojlović je u JDP-u i debitovao (na sceni Studio) 2005. godine predstavom “Smrt” prema tekstu Vudija Alena, a u istom pozorištu režirao je i “Noć ubica” Hozea Triana 2007. na sceni Teatra “Bojan Stupica” i “Nebeski odred” Đorda Lebovića i Aleksandra Obrenovića 2009. godine na Velikoj sceni “Ljuba Tadić”.

Doroti Parker (1893-1967) poznata je po oštroumnim, britkim i duhovitim tekstovima u kojima je kritikovala gradsko društvo s početka 20. veka.

Prve pesme objavila je u magazinu “Vogue” 1908. godine, a kasnije je prešla u “Vanity Fair”, gde je upoznala intelektualce sa kojima je činila okosnicu takozvanog Okruglog stola Algonkvina. Reč je o proslavljenoj grupi pisaca, kritičara, glumaca i intelektualaca iz različitih oblasti koji su u šali sebe nazivali “Pakleni krug”, a svakodnevno su se okupljali u vreme ručka u hotelu “Algonkvin” u Njujorku.

Njihove kritike društvenih pojava imale su ođeka u celoj zemlji. U to vreme, Doroti Parker udala se za mladog berzijanca Edvina Ponda Parkera II, a iako je brak brzo okončan, zadržala je njegovo prezime.

Bila je pozorišni kritičar časopisa “Vanity Fair”, a pisala je književne kritike i za druge listove (The New Yorker, The Nation, The New Republic, Life, The Smart Set, Ainslee's…).

Njena zbirka poezije “Enough Rope” (Dovoljno konopca), koja se pojavila 1926, postala je bestseler. Usledile su zbirke “Sunset Gun” (Pucaljka-zalazak, 1928) i “Death and Taxes” (Smrt i dugovi, 1931). Parkerova je bila poznata i po pričama - za “Big Blonde” je 1929. dobila prestižnu nagradu “O. Henry”. I tokom 30-ih je nastavila da objavljuje senzibilna, jetka dela u kratkoj formi. Priče je objavila u dve zbirke “Laments for the Living” (Žalopojke za živo, 1930) i “After Such Pleasures” (Posle takvih zadovoljstava, 1933).

Sa glumcem i piscem Alenom Kempbelom upoznala se 1932. godine i ubrzo su se venčali i prešli u Holivud, gde su potpisali ugovor sa producentskom kućom Paramount Pictures. Za pet godina potpisali su 15 scenarija, među kojima su “Male lisice” Vilijema Vajlera, “Saboter” Alfreda Hičkoka, te “Zvezda je rođena” koji im je doneo nominaciju za Oskara. Još jednu nominaciju za najprestižniju filmsku nagradu doneo im je film “Smash Up: The Story of a Woman” iz 1947.

Podržavanje borbe za ljudska prava i povezanost sa Komunističkom partijom,dovelo je do toga da se i ime Doroti Parker nađe na ozloglašenoj holivudskoj crnoj listi.

Dva puta je pokušala sebi da oduzme život, a umrla je 1967. godine sasvim sama i u velikoj bedi, kako je opisao Alan Rudolf u filmu “Gospođa Parker i začarani krug”.

Prve reprize predstave “Samo neka bude lepo” su 26. i 29. oktobra.

Sajt JDP-a je www.jdp.rs

(SEEcult.org)