Sebični čin zajedništva
Irska umetnica Džesi Džouns (Jesse Jones), jedna od učesnica izložbe “Nevidljivo nasilje” Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, gostovaće 17. juna u Filmforumu Studentskog kulturnog centra povodom projekcije filma “Sebični čin zajedništva” (2012) koji istražuje istorijske eksperimente u oblasti terapije pomirenja kao neku vrstu brehtovskog dramskog teksta.
Film “Sebični čin zajedništva” (The Selfish Act of Community) adaptacija je ikonične grupne terapije koju je 1968. godine “postavio na scenu” američki psiholog Karl Rodžers. Zajednička terapija imala je za cilj da uzajamno zbliži jedan uzorak američkog građanstva ne bi li se preispitala uloga “sopstva” u društvenoj dinamici.
Ponovnim izvođenjem tog istorijskog događaja prema doslovno preuzetom scenariju, Džounsova nastoji da rekreira taj susret ne bi li učinila vidljivim promene u našem razumevanju feminizma i politike u proteklih pola veka, posebno se fokusirajući na pitanje kako ideje kontrakulture 60-ih godina prožimaju želje “tihe većine”, saopštio je MSUB, čija.je izložba “Nevidljivo nasilje” otvorena do 30. juna u Salonu, Kući Legata i Institutu Servantes.
U vremenu slične krize i sve oštrijih političkih sukoba, film “Sebični čin zajedništva” postavlja pitanje šta se to može naučiti što bi bilo od koristi za savremene načine mišljenja, kroz približavanje i zajedničko bivanje u svetu. Film preispituje kako možemo da gledamo, ne samo kroz objektiv širokih istorijskih poteza, već i postepenih promena u sadržaju našeg svakodnevnog života i iskustva.
Struktura filma počiva na jednom jedinom rotirajućem kadru, kao kinematografskoj platformi koja nastoji da podražava životnost Brehtove pozorišne arene. Intenzivni nastupi aktera artikulišu složene odnose između ljudskog emotivnog iskustva i njegove šire društvene sfere. U tom pokušaju da se evolucija političkog iskustva posmatra kao utelovljeni odnos prema stvarnosti i zajedništvu, uloge dramaturga i terapeuta se preklapaju.
Dablinska umetnica Džesi Džouns (1978) u svojim filmovima i video radovima istražuje istorijske pokrete i kulture zajednica koje imaju ođeka u savremenim društvenim i političkim sistemima. Džounsova često koristi brehtovske pozorišne tehnike očuđenja kojima interpretira narative konfliktnih ili distopijskih zajednica. Uz naglašeno pozivanje na istoriju filma, Džounsova koristi melodramu i glumačku izvedbu da bi naglasila novi doživljaj arhivskog materijala.
Projekcija filma i razgovor sa autorkom deo su međunarodnog projekta “Nevidljivo nasilje” koji je nastao u kooprodukciji MSUB-a i Baskijskog muzeja - centra za savremenu umetnost ARTIUM iz Vitorije. U projektu učestvuje 40 domaćih i stranih umetnika, teoretičara i filmskih autora.
Tema izložbe su oblici nasilja koji su prisutni u svakodnevnom životu, na poslu, u medijima i kao suptilne forme animoziteta u zajednicama.
(SEEcult.org)
