Srdiću Biljana Jovanović
Srđan Srdić dobitnik je nagrade “Biljana Jovanović” za 2011. godinu, za zbirku priča “Espirando” na temu smrti, u izdanju Stubova kulture, saopštio je 1. marta žiri Srpskog književnog društva (SKD), koje dodeljuje tu nagradu radi afirmisanja vrednosti koje je zastupala književnica i mirovna aktivistkinja Biljanu Jovanović (1953-1996).
Ocena je žirija da Srdićeva knjiga poseduje izuzetan jezički i stilski nivo, te da je moderna u najboljem smislu te reči.
"Espirando" je knjiga u kojoj nijedna reč nije suvišna ni slučajna, rađena pažljivo i promišljeno, sa izuzetnim osećajem za priču i njene mogućnosti, naveo je u obrazloženju žiri, koji su činili Jelena Lengold (predsednica), Jasmina Vrbavac i Alen Bešić, a jednoglasno je odlučio.
Zbirka "Espirando" sastoji se od devet priča tematski vezanih za najmračnije kutke ljudske svesti, a prema navodima žirija, toj, nikada dovoljno obrađenoj književnoj temi - temi smrti, Srdić prilazi naizgled sa više različitih strana, pa ipak, priče se prelivaju i ulivaju jedna u drugu na način koji je sve samo ne nasumičan. Tako svaka od devet priča postoji sama za sebe, ali postoji i knjiga kao zaokružena celina, istakao je žiri.
SKD će naknadno saopštiti datum uručenja nagrade.
Rođen u Kikindi 1977. godine, Srdić je diplomirao je na katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu, gde je na doktorskim studijama.
Radio je kao profesor srpskog jezika i književnosti u kikindskoj gimnaziji “Dušan Vasiljev” i urednik programa u Narodnoj biblioteci “Jovan Popović” u Kikindi. Trenutno je zaposlen u kikindskoj gimnaziji i uredništvu književnog časopisa “Severni bunker”.
Od 2008. do 2011. bio je urednik međunarodnog festivala kratke priče “Kikinda Short".
Kraće prozne tekstove, prikaze i eseje objavljivao u brojnim časopisima (Povelja, Polja, Avangrad, Blic, Zarez, Quorum, Knjigomat, Severni bunker, Plastelin, Litkon, Symposion, Male novine, Split Mind, Ulaznica…).
Jedan je od pobednika međunarodnog konkursa za najbolju neobjavljenu kratku priču hrvatskog internet portala Bestseler 2007. godine, pa se njegova priča “Sivo sumorno nešto” našla se u antologiji “Da sam Šejn”.
Prvu nagradu za prozu na konkursu zrenjaninskog časopisa “Ulaznica” dobio je 2007. godine, kao i nagradu “Laza Lazarević” za najbolju neobjavljenu srpsku pripovetku 2009. godine (Slow Divers).
Dobitnik je stipendije “Borislav Pekić” za 2010. godinu.
Autor je romana “Mrtvo polje” (2010), takođe u izdanju Stubova kulture, čiji je autor od decembra 2009. godine.
Na konkurs za nagradu “Biljana Jovanović” za 2011. godinu pristiglo je bilo 128 proznih, poetskih i međužanrovskih knjiga.
Nagradu za 2010. godinu dobila je Vladislava Vojnović za knjigu poezije “PeeMeSme”, a prvi dobitnik bio je Srđan Valjarević, za knjigu “Dnevnik druge zime” (za 2005. godinu).
Dosadašnji dobitnici su i Danica Vukićević za knjigu poezije “Luk i strela” i Ibrahim Hadžić za pesničku knjigu “Nepročitane i nove pesme” (2006), Nemanja Mitrović za knjigu “Bajke sa Venere” i Uglješa Šajtinac za knjigu “Vok on!” (2007), Jelena Lengold za knjigu priča “Vašarski mađioničar” (2008) i Milena Marković za knjigu pesama “Ptičije oko na tarabi” i Slobodan Tišma za roman “Quatro stagioni” (2009).
Nagrada “Biljana Jovanović” ustanovljena je radi afirmacije književnih vrednosti koje su bile deo autentičnog književnog govora Biljane Jovanović - modernog i urbanog senzibiliteta i duha pobune protiv malograđanskog morala, konvencija i normi, tabua i zabrana svih vrsta, društvenih i književnih.
Biljana Jovanović upamćena je kao jedna od beskopromisnih buntovnica stasalih još 1968. godine, a potom je uvek bila u jezgru beogradske intelektualne javnosti koja se borila za građanske i ljudske slobode.
Bila je potpisnica svih peticija 70-ih i 80-ih protiv represije i mitova komunističkog režima, članica prvog Odbora za zaštitu umetničkih sloboda osnovanog 1982. u odbranu pesnika Gojka Đoga u sedištu Udruženja književnika Srbije u Francuskoj 7, kao i predsednica prve nevladine organizacije - Odbora za zaštitu čoveka i okoline, osnovanog 1984. godine takođe u Francuskoj 7.
Tokom 90-ih godina bila je među osnivačima UJDI-ja, Helsinškog parlamenta, Beogradskog kruga, Civilnog pokreta otpora... Bila je inicijator i učesnik svih mirovnih i antiratnih akcija u Beogradu: Paljenja sveća, Crnog flora, Poslednjeg zvona.., a 1992. osnovala je LUR (Leteća učionica, radionica) za kulturno i intelektualno povezivanje nekadašnjeg jugoslovenskog prostora.
Uvela je u srpsku književnost nov tip književne junakinje i ostavila nezaboravne i potresne stranice o rušenju zajedničke domovine, iluzija i snova u antiratnoj prepisci „Vjetar ide na jug i obrce se na sjever“.
Rođena Beograđanka i kosmopolita, koja je završila filozofiju, Biljana Jovanović objavila je zbirku pesama „Čuvar“ (1977), romane „Pada Avala“ (Prosveta, 1978 i Nezavisno izdanje Slobodan Mašić, 1981), „Psi i ostali“ (Prosveta, 1980) i „Duša jedinica moja“ (BIGZ, 1984), kao i drame „Ulricke Meinhof“ (osnova za predstavu Stammheim, SKC, Beograd, 1982, reditelji Ljubiša Ristić i Nada Kokotović), „Leti u goru kao ptica“ (Atelje 212, Beograd, 1983, reditelj Zoran Ratković), „Centralni zatvor“ (Naroden teater Bitola, 1922, reditelj Vlada Milcin) i „Soba na Bosforu“ (objavljena u ProFemini br.1, Beograd, 1996).
Preminula je 1996. godine u Ljubljani.
(SEEcult.org)
