U čast Selimovića u Pećincima
Književno veče posvećeno stogodišnjici rođenja Meše Selimovića održano je u Domu kulture u Pećincima, uz učešće profesora svetske književnosti iz Stare Pazove Branko Rakočević, koji je govorio o stvaralaštvu tog velikog pisca, kao i dramskog umetnika Milana Dudića iz Golubinaca, koji je izveo monodramu “Sinovi Ademovi, neću vam držati propovijed”, sastavljenu iz više monologa Ahmedana Nurudina iz romana “Derviš i smrt”.
Književno veče posvećeno stogodišnjici rođenja Meše Selimovića održano je u Domu kulture u Pećincima, uz učešće profesora svetske književnosti iz Stare Pazove Branko Rakočević, koji je govorio o stvaralaštvu tog velikog pisca, kao i dramskog umetnika Milana Dudića iz Golubinaca, koji je izveo monodramu “Sinovi Ademovi, neću vam držati propovijed”, sastavljenu iz više monologa Ahmedana Nurudina iz romana “Derviš i smrt”.
Roman “Derviš i smrt”, Selimovićevo najznačajnije delo, koje je osobeno po stilu, jeziku, filozofiji života, psihološkoj analizi i tehnici oblikovanja, a ujedno je i roman lika, i psihološki i filozoski roman, predstavljeno je pred gotovo punom dvoranom, u kojoj je najviše bilo učenika završnih razreda Ekonomske i Tehničke škole iz Pećinaca.
Osvetljen je lik glavnog junaka, Ahmeda Nurudina, šejha tekije najčistijeg, melvevijskog reda, u romanu posvećenom uzaludnom traženju sreće, u kojemu gorki stihovi iz Kurana - da je “svaki čovjek uvijek na gubitku”, uokviruju celu ispovest. Pošto sreću nije našao, preostaje mu jedino da traga za smislom svog postojanja, da svodi račune sa samim sobom, pravi rezime jedne napete duhovne borbe.
Predavač je pokušao da književnoj publici bar donekle prokrči put do ogromnog duhovnog blaga, estetskog, misaonog, emotivnog i kreativnog rudnika koji se zove “Dreviš i smrt”, u kojem narator i subjekat gotovo lirski piše potresnu ispovest, opisujući grozničave napore svoje volje suočene sa besmislom života na zemlji, neredom i nepravdom ,pokušavajući uvek iznova da očuva svoje ljudsko dostojanstvo.
Dramki umetnik iz Golubinaca, Milan Dudić, sa velikim je uspehom tumačio lik Ahmeda Nurudina u jedine dve amaterske predstave rađene prema tom slavnom Selimovićevom romanu, i to obe u dramatizaciji Borislava Mihajlovića Mihiza.
Prva je izvdena 1984. godine u produkciji Radionice lepih umetnosti iz Nove Pazove, u scenskoj postavci pokojnog Mirka atalovića Ćire, i sa velikim uspehom prikazana je na Sustretu amaterskih pozorišta Vojvodine u Staroj Pazovi, Festivalu dramskih amatera Srbije u Kuli i Festivalu dramskih amatera Jugoslavije u Trebinju. Drugu je dve decenije kasnije, 2004. godine, izvelo Pozorište u skloništu iz Batajnice, u režiji Slobodana Ćustića.
Dudić je u svoju monodramu utkao čvorišne tačke iz ispovesti Ahmeda Nurudina u kojoj je ispisao svoj sudar sa svetom i svoju tragičnu sudbinu sa jasnom porukom da od puta koji čovek izabere zavisi i sadržaj i ishod njegovog života.
Odgovarajući na pitanje: šta bi svet bio bez pobune, velikodušnosti i prijateljstva, Dudić je u monodrami “Sinovi Ademovi, neću vam držati propovijed” u prvi plan istakao misao koja se provlači kroz ceo roman - da život ima smisla ako se, umesto osvete, moći mržnje, nađe put ljubavi.
B.R. (tekst i snimci)
