Umetnost i aktivizam
Uloga partije u umetnosti nakon Oktobarske revolucije, Sartrova teorija individualnog angažmana u umetnosti, uticaj 1968. na umetničku praksu i aktivistička umetnost u doba post-produkcije, teme su serijala predavanja “Umetnost i aktivizam” u Galeriji Elektrika Kulturnog centra Pančeva, koji će biti održan tokom marta, svakog četvrtka.
Uloga partije u umetnosti nakon Oktobarske revolucije, Sartrova teorija individualnog angažmana u umetnosti, uticaj 1968. na umetničku praksu i aktivistička umetnost u doba post-produkcije, teme su serijala predavanja “Umetnost i aktivizam” u Galeriji Elektrika Kulturnog centra Pančeva, koji će biti održan tokom marta, svakog četvrtka.
Na koji način komuniciraju kritička teorija i umetnička praksa čije su namere destabilizacije date stvarnosti? U kakvom odnosu su sfera umetnosti i sfera političkog? Koje su moguće taktike i strategije kritičkog aktivističkog umetničkog rada od polovine XX veka do danas shvaćenog kao otpor dominantnim ili opresivnim kulturalnim, društvenim i ekonomskim sistemima i mehanizama?, neka su od najvažnijih pitanja kojima će biti posvećena pažnja kroz seriju predavanja, razgovora i diskusija u programu “Umetnost i aktivizam” koji vodi Ana Vilenica, istoričarka umetnosti, kustoskinja, vizuelna umetnica i performerka.
Serijal predavanja počinje temom “Uloga partije u umetnosti nakon Oktobarske revolucije”, zasnovanom na studiji slučaja “Sukob na književnoj levici”,
Prvo predavanje "Partijnost i umetnost" podrazumeva i diskusiju sa publikom, a centralna pitanja koja se pokreću fokusiraju način komuniciranja kritičkih teorija i umetničkih praksi čije su namere destabilizacije date stvarnosti; odnos sfere umetnosti i sfere političkog; kao i potencijalnosti taktika i strategija kritičkog, angažovanog i aktivističkog umetničkog rada od polovine XX veka do danas, shvaćenih kao otpor dominantnim ili opresivnim kulturalnim, društvenim i ekonomskim sistemima i mehanizama, u savremenom umetničkom i društvenom kontekstu.
Period posle Oktobarske revolucije je bez presedana u istoriji, a karakterističan je po tome što umetnost u njemu postaje važan činilac u ostvarenju projekta novog socijalističkog društva.
Prema navodima Ane Vilenica, u boljševičkom projektu kultura nije bila manje značajna od politike i ekonomije. Buharin, jedan od ideologa Boljševičke partije, smatrao je, na primer, da budućnost partije i države počiva na rekonstrukciji kulture. Išao je čak toliko daleko da je pitanje kulture proglasio centralnim problemom cele Revolucije. No, uprkos takvim sloganima, stvaranje i institucionalizacija sovjetske kulture nije bio pravolinijski proces u kojem su partija i država imali centralnu ulogu.
U projektu nove politike kulture, u periodu nakon Revolucije, pa sve do trenutka kada Staljin preuzima glavnu ulogu u kreiranju kulturne politike implementacijom socrealizma, centralno pitanje koje se postavljalo, bilo je: da li umetnost treba da bude otvoreno tendenciozna ili objektivno partijska?, navela je Ana Vilenica, koja je diplomirala 2005. istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a 2009. magistrirala na Interdisciplinarnim poslediplomskim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu, na Grupi za scenski dizajn.
Upisala je 2006. drugu godinu doktorskih studija na istom univerzitetu, na Grupi za teoriju umetnosti i medija.
Naredno predavanje u okviru ciklusa “Umetnost i aktivizam” biće 11. marta posvećeno Sartrovoj teoriji individualnog angažmana u umetnosti, uz studiju slučaja “Angažovani film Beogradskog kino kluba”.
(SEEcult.org)
