Društvena igra koja se pleše
Izložba “Romansa od tri minuta (2011-2012)” Katarine Radović, koja će biti otvorena od 14. do 28. novembra novembra u Galeriji Doma omladine Beograda, bavi se fenomenom argentinskog tanga kao neobičnog načina povezivanja ljudi, a predstavlja fotografije igrača u toku plesa i njihovih portreta nakon odlaska sa podijuma, u snažnim emocionalnim stanjima i dubljoj dimenziji sreće ili transa.
Prema rečima umetnice, koja i sama već godinama pleše tango, sve je veća zainteresovanost i opčinjenost tim plesom među Beograđanima, što pokazuju rapidni rast tango zajednice i organizovanje tango festivala po regionu. Ciljna grupa izložbe stoga je regularna beogradska publika koja prati umetnost i posećuje izložbe, uključujući fotografiju, ali i ljubitelji argentinskog tanga.
Ideja je da se putem fotografije, kao medijuma u prikazivanju fenomena društva i kulture, u okvirima savremene umetnosti, kroz jedan subjektivan izraz, dostigne spoj vizuelne umetnosti i plesa, ali ništa manje i nepresušne teme o međuljudskim odnosima, navela je povodom izložbe Katarina Radović.
Iako je argentinski tango postao sinonim za strast, senzualnost, a ponekad i slatku patnju, taj ples se može pretvoriti i u društvenu “igru”, u kojoj se susreću mnogobrojne ljudske potrebe i ukrštaju mnoge intimne priče.
“Milonga - mesto gde se tango pleše kao društveni ples širom sveta - najdemokratičniji je od svih svetova: mladi i sredovečni, lepi i ružni, bogati i siromašni, ugledni i opskurni… profesionalci ili amateri… umetnici, intelektualci, narko dileri, besposličari, radnici… usamljeni ili u parovima, traže i pronalaze svoje trominutne romanse u zagrljajima poznatih ili nepoznatih. Miris nostalgije i izuvenih cipela, otvorene boce šampanjca na stolovima, kretanje na podijumu u smeru suprotnom od kazaljke na satu, svaka pesma duga oko tri minuta, noge isprepletane u konverzaciji… Momenti prepuštenosti, zanosa, zavođenja ili samougađanja… I tako dalje, čitavu noć do ranih jutarnjih časova, kreirajući kombinacije skoro nezamislive u spoljnom svetu”, navela je Katarina Radović, koja je pokušala da pristupi temi izložbe iznutra, fotografišući tango plesače - redovne posetioce milongi u Buenos Ajresu i Beogradu dok plešu i odmah nakon plesa.
Katarina Radović skrenula je pažnju javnosti i fotografskim istraživačkim projektom “Dok nas smrt ne rastavi”, povodom kojeg je objavljena i istoimena monografija. Njen umetnički portfolio obuhvata i projekte “Žene”, “Konstruisane stvarnosti”, “Lični oglasi”, “Mister Venice Biennale 2005” i “Muž u Parizu”.
Deo njenih radova predstavljen je i u Galeriji umetnika portala SEEcult.org.
(SEEcult.org)
