Mileni Marković nagrada Fonda Manojlović
Dramska autorka, pesnikinja i scenaristkinja Milena Marković dobitnica je prestižne nagrade Fonda “Todor Manojlović” za moderni umetnički senzibilitet za 2008. godinu. Drame Milene Marković obračunavaju sa malograđanštinom i nacionalnim iluzijama, ulaze u dijalog o prevrednovanju vrednosti i postavljaju nove okvire umetničkog stvaralaštva na srpskom jeziku, istaknuto je u obrazloženju Upravnog odbora Fonda “Todor Manojlović”, koji je u novom sastavu nedavno konstituisan u zrenjaninskoj Gradskoj narodnoj biblioteci “Žarko Zrenjanin”.
Dramska autorka, pesnikinja i scenaristkinja Milena Marković dobitnica je prestižne nagrade Fonda “Todor Manojlović” za moderni umetnički senzibilitet za 2008. godinu.
Drame Milene Marković obračunavaju sa malograđanštinom i nacionalnim iluzijama, ulaze u dijalog o prevrednovanju vrednosti i postavljaju nove okvire umetničkog stvaralaštva na srpskom jeziku, istaknuto je u obrazloženju Upravnog odbora Fonda “Todor Manojlović”, koji je u novom sastavu nedavno konstituisan u zrenjaninskoj Gradskoj narodnoj biblioteci “Žarko Zrenjanin”.
Umetnički angažman Milene Marković posvećen je distorziji stvarnosti, razaranju mitova i preoblikovanju životnih surovosti i neminovnosti u snažne i potresne jezičke slike iz kojih jednakom snagom izviru lament i bes, navedeno je u obrazloženju o dodeli nagrade, ustanovljene 1992. godine.
U dramama Milene Marković, kako je istaknuto, radikalno se i bespoštedno preispituju etičke i estetičke vrednosti postapokaliptičkog sveta, čija su osećanja i raspoloženja podeljena između otupelosti s jedne i čežnje za nepovratnom nevinošću i neostvarivom srećom sa druge strane.
Svojim, kako sama kaže, "živim, gadnim" jezikom, Milena Marković slika arhetipske junake i situacije u surovoj i obestrašćenoj stvarnosti.
Teme disfunkcionalne porodice i razorenih nacionalnih mitova smeštaju “Nahoda Simeona”, “Šine” i “Brod za lutke” u tradiciju groteskne, apsurdne ali i elegične srpske drame druge polovine 20. veka, istaknuto je u obrazloženju, uz napomenu da je Markovićeva pre svega dominantna figura postdramskog teatra u kojem se fragmentirana vizija sveta reflektuje u razbijanju ustaljenih pozorišnih formi.
Teme i dometi njenog dosadašnjeg opusa u saglasju su sa umetničkim i kulturnim postignućima velikana pisane reči po kome je nagrada i dobila ime, a to je opredelilo i žiri Fonda "Todor Manojlović" da joj dodeli nagradu za moderni umetnički senzibilitet.
Kao jedan od najupečatljivijih glasova domaće pozorišne i poetske scene, Milena Marković je autorka dramskih dela “Paviljoni”, “Šine”, “Nahod Simeon”, “Šuma blista” i “Brod za lutke”, kao i zbirki pesama “Pas koji je pojeo sunce”, “Istina ima teranje” i “Crna kašika”, a autorka je i scenarija za igrani film “Sutra ujutro” Olega Novkovića i njegov dokumentarni film “Rudarska opera”.
Njene drame igrane su u pozorištima od Beograda do Čikaga i ovenčane nizom značajnih nagrada, uključujući Sterijinu za tekst i nagradu "Miloš Crnjanski". Markovićeva je i prva dobitnica nagrade ”Borislav Mihajlović – Mihiz” koju dodeljuje Srpska čitaonica u Irigu.
Rođena 1974. u Beogradu, Milena Marković diplomirala je 1998. godine na Fakultetu dramskih umetnosti (odsek dramaturgija) dramom “Paviljoni, ili kuda idem, odakle dolazim I šta ima za večeru”, koja je dobila specijalnu nagradu u bečkom Theater m.b.H.
Milena Marković je 17. dobitnik nagrade Fonda “Todor Manojlović”, a među dosadašnjim laureatima su Milorad Pavić, Vida Ognjenović, Jovan Hristić, Marina Abramović i Jovica Aćin.
Nagrada se sastoji od novčanog iznosa, plakete i objavljiavanja knjige dobitnika u ediciji “Feniks” Gradske narodne biblioteke "Zarko Žrenjanin".
Novi članovi UO Fonda “Todor Manojlović” su Vladislava Gordić Petković (predsednica), Predrag Miki Manojlović, Boško Milin, Vladimir Arsenijević i Radovan Živankić.
Fond “Todor Manojlović” brine i o raznovrsnom opusu Manojlovicha (1883-1968), jednog od najkompleksnijih stvaralaca u srpskoj kulturi prve polovine 20. veka.
Povodom 125 godina od rođenja i 40 godina od smrti Manojlovicha, 18. februara u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog u Novom Sadu biće otvorena izložba “Todor Manojlović: građanin sveta” koja obuhvata raznovrstan dokumentarni materijal (rukopisi, pisma, isečci iz novina, dokumenti i fotografije, štampani u vidu printova većih formata) o njegovom životu i delu.
Kao likovni kritičar, postavio je osnove za periodizaciju srpske umetnosti između dva svetska rata, a u podjednakoj meri se iskazao i kao pesnik, dramki pisac, teoretičar književnosti i prevodilac. U periodu između dva svetska rata bio je sekretar, a potom i član uprave Srpskog PEN kluba, sekretar Matice srpske i profesor istorije umetnosti na Umetničkoj akademiji u Beogradu.
Manojlović je već kao mladi student prava u Budimpešti otkrio da njegova interesovanja naginju više ka poeziji, književnosti, slikarstvu i pozorištu. Studije u Budimpešti, Nađvaradu i Temišvaru provodio je u krugovima avangardnih mađarskih umetnika i književnika, a prijateljstvo sa jednim od najvećih mađarskih liričara Endre Adijem imalo je velikog uticaja na njegovo kasnije stvaralaštvo i konačnu odluku da se potpuno posveti umetnosti.
Studije istorije umetnosti pohađao je u Minhenu i Bazelu, a na putovanjima po Italiji vreme je provodio u društvu mladih umetnika i boema, uključujući vodeće predstavnike futurizma.
Nakon Prvog svetskog rata živeo je u Beogradu, Novom Sadu i Zrenjaninu.
(SEEcult.org)
