Godine neorealizma u MSUV
Izložba “Godine neorealizma - smernice italijanske fotografije 1945-1965” u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine (MSUV) u Novom Sadu predstavlja od 3. novembra više od 200 fotografija 30 autora koji su snažnim socijalnim i kritičkim angažmanom nastojali da izraze novu italijansku stvarnost nakon Drugog svetskog rata.
Izložba “Godine neorealizma - smernice italijanske fotografije 1945-1965” u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine (MSUV) u Novom Sadu predstavlja od 3. novembra više od 200 fotografija 30 autora koji su snažnim socijalnim i kritičkim angažmanom nastojali da izraze novu italijansku stvarnost nakon Drugog svetskog rata.
Na otvaranju izložbe organizovano je i stručno vođenje istoričara umetnosti i etnologa Želimira Koščevića, programskog savetnika Foto galerije Lang iz Samobora, koja je predstavila proteklog leta taj veliki izložbeni projekat u Centru vizuelnih umetnosti Batanja i Multimedijalnom centru u Rovinju, a trebalo bi da gostuje i u Beogradu i Banjaluci.
Koščević će 4. novembra biti i moderator javnog razgovora “Šta je to ‘italijanski neorealizam’ i šta savremena fotografija može naučiti od njega?”, u kojem će učestvovati i fotografi Imre Sabo, urednik fotografije magazina ”Status” iz Beograda, Sandra Vitaljić sa Akademije dramske umjetnosti Sveučilišta u Zagrebu, Dubravka Lazić sa Akademije umetnosti u Novom Sadu i Ivana Tomanović, glavna urednica magazina ”Refoto”, koja takođe predaje na novosadskoj Akademiji.
Neorealizam u umetnosti razvio se kao kulturni pokret tokom i nakon Drugog svetskog rata u Evropi, pre svega u kinematografiji i književnosti. U književnosti se pojam neorealizma počeo koristiti već krajem 20-ih godina prošlog veka da bi označio onovremena stremljenja ili “novu stvarnost”, a veličine poput Moravie, Alvara, Gramsija, Pavezea… bili su i prva aktivna opozicija fašizmu.
U kinematografiji, u periodu od 1942. do 1953. godine, zadatak režisera je bio da se režimskoj mistifikaciji i retorici suprotstavi direktnim, gotovo dokumentarističnim kontaktom sa stvarnošću. Stoga su filmske priče smeštene uglavnom među siromašnom radničkom klasom i odražavaju teške ekonomske i moralne okvire života poratne Italije.
Kada je o fotografiji reč, 30-ih godina prošlog veka ona postaje značajno sredstvo u službi komunikacije, pre svega u formi fotoreportaže a njena funkcija je u sluzbi fašističke propagande. Situacija se menja nakon rata i vec 47. nastaju mnogobrojna foto udruženja razvijaju jezik i kulturu fotografije kroz ilustrovane časopise i knjige i afirmišu fotografiju kao umetnost.
Fotografija postaje dokument jedne epohe koji se o teškoćama svakodnevnice - zaostalost zemlje i njen provincijalni duh, neugodna prisutnost klera, licemerne navike, nametljivi oblici politike i nazadnjaštvo - ne izražava ravnodušnim prihvatanjem i pesimizmom, već različitim iznijansiranim tonovima od satire do dobrodušne ironije, ona ukazuje na lepotu egzistencije u perspektivi promena i novog društvenog poretka.
U okviru izložbe, objavljen je i reprint originalne publikacije sa tekstovima italijanskih teoretičara i kustosa, intervjuima sa fotografima i reprodukcijama fotografija.
Među autorima su Gianni Berengo Gardin, Carlo Bevilacqua, Piergiorgio Branzi, Alessandro Brembilla, Giuseppe Bruno (Bepi), Alfredo Camisa, Tranquillo Casiraghi, Mario De Biasi, Mario Giacomelli, Nino Migliori, Federico Patellani, Franco Pinna, Fulvio Roiter, Enzo Sellario…
Prema navodima Marija de Biasija, fotografiji pripada jedno naročito područje prikaza onih pojava i trenutaka stvarnog života koje slikarstvo ne može uvek da uhvati.
Kustoškinje postavke u MSUV su Gordana Nikolić i Ljubica Milović, a izložba će biti otvorena do 3. decembra.
Sajt MSUV je www.msuv.org
(SEEcult.org)
