Preminula Vesna Parun
Istaknuta hrvatska pesnikinja Vesna Parun, koja je pisala i drame, prozu, kao i romane za decu, preminula je 25. oktobra u 88. godini, nakon duge i teške bolesti. Jedna od najistaknutijih hrvatskih pesnikinja druge polovine 20. veka, poznata i po satiričnom duhu svojih dela, preminula je u Stubičkim Toplicama, preneli su hrvatski mediji.
Istaknuta hrvatska pesnikinja Vesna Parun, koja je pisala i drame, prozu, kao i romane za decu, preminula je 25. oktobra u 88. godini, nakon duge i teške bolesti.
Jedna od najistaknutijih hrvatskih pesnikinja druge polovine 20. veka, poznata i po satiričnom duhu svojih dela, preminula je u Stubičkim Toplicama, preneli su hrvatski mediji.
U Specijalnoj bolnici za rehabilitaciju u Stubičkim Toplicama posetio ju je u aprilu predsednik Hrvatske Ivo Josipović, čestitajući joj 88. rođendan. U to vreme završavala je autobiografiju i knjigu za decu, a dobro raspoložena, predsedniku je čak gledala u dlan.
Nešto ranije u Zagrebu je predstavljena njena knjiga “Ja koja imam nevinije ruke - asinkroni odabir”, izbor iz osamdesetak dosad objavljenih knjiga.
Rođena u Zlarinu 1922. godine, Vesna Parun studirala je na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, a od 1947. godine radila je kao slobodna književnica.
Bila je dopisna članica Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti (HAZU).
Njena zbirka "Zore i vihori" iz 1947. godine označila je prekretnicu u hrvatskoj poeziji posle Drugog svetskog rata, a više od deset zbirki pesama objavljeno joj je na stranim jezicima.
Počev od zbirke “Crna maslina” (1955) posvetila se ljubavi kao primarno motivu, a od 60-ih je počela da objavljuje i satirična dela, usmerena i na politička i erotska pitanja.
Početkom 90-ih, u vreme formiranja nezavisne hrvatske države, napisala je u knjizi “Tronožac koji hoda” i da je svaka nova država “djeva, dok je ne sprče zdesna i slijeva!”
Govorila je i da je svojevrsnu izolaciju od sadašnje kulture izabrala sama, ne želeći se klanjati bilo kome.
Među njenim značajnijim delima su i “Sto soneta”, “Olovni golub”, “Salto mortale”, “Stid me je umrijeti”, “Apokaliptične basne”, “Bila sam dječak”, “Vjetar Trakije”, “Vidrama vjerna”, “Smijeh od smrti jači”, “Mozak u torbi”, “Suze putuju”...
Dobitnica je niza nagrada i priznanja, među kojima je i nagrada Matice hrvatske 1948. za “Pjesme”, nagrada grada Zagreba 1955. za “Crnu maslinu”, nagrada “Grigor Vitez” 1968. za stihovani dečji roman “Mačak Džingiskan i Miki Trasi”, zatim Zmajeva nagrada Matice srpske u Novom Sadu 1972. godine.., godišnja nagrada “Vladimir Nazor” 1959. i nagrada “Nazor” za životno delo 1982. godine, nagrada “Tin Ujević” 2003. za zbirku “Suze putuju”...
(SEEcult.org)
