NO fotografije
Zagrebački Muzej savremene umetnosti započinje niz izložbi “NO fotografije”, zamišljen tako da se umetnici služe muzejskom fotografskom laboratorijom za produkciju fotografija. Ciklus počinje 1. marta u No galeriji izložbom Ane Opalić “Sasvim osobno i malog formata”.
Zagrebački Muzej savremene umetnosti započinje niz izložbi “NO fotografije”, zamišljen tako da se umetnici služe muzejskom fotografskom laboratorijom za produkciju fotografija.
Ciklus počinje 1. marta u No galeriji izložbom Ane Opalić “Sasvim osobno i malog formata”.
Biće izložene crno-bele fotografije koje na neočekivan način otvaraju vrata umetničine intime. Izborom motiva, tehnike, ali i procesom ponavljanja, umetnica proizvodi novi životni ritam. Reč je o posmatranju izabranog predela gotovo svakodnevno, od 1996. godine na ovamo, ali ni jedan pogled nije isti. Razlika je ključ ponavljanja, navela je kustoskinja Leila Topić u tekstu o ciklusu NO fotografija.
Posmatrajući nizove gotovo identičnih fotografija morskog krajolika, posetiocu se nameće pitanje: Šta je zapravo ovde “sasvim osobno”, šta to sugeriše naziv izložbe? Čini se da to “osobno” proizlazi iz susreta autorke i krajolika. Ona je, naime, prisvojila fotografisani prizor i učinila ga osobnim, gotovo intimnim, upravo u procesu neprestanog vraćanja istom i to tokom desetak godina. Pred pogledom posetioca je uvek isti motiv, ali nikad ista fotografija.
Autorka se, prema navodima Leile Topić, neprestano vraćala na isto mesto, merila svetlost, brižljivo birajući doba dana i doba godine, te fotografisala krajolik upravo zato što je i sama želela da otkrje njegovu “tajnu”, privlačnost. Tako je ujedno mogla promišljati i sebe, u krajoliku lišeneom ljudske prisutnosti.
Sledeći nivo bliskosti autorike i motiva je činjenica da je svojeručno razvijala fotografije iz negativa, što znači da je provela vreme posmatrajući negative i birajući, tražeći, reprodukujući upravo one koji joj nešto “znače” ili “govore”. Upravo taj izbor, premda njen kriterijum ostaje nepoznat, govori o nečemu posve ličnom. Stoga treba obratiti pažnju i na autorkinu interpretaciju: gradaciju tonova od crnog ka belom, fine detalje fotografisanog, format kadra i kvalitet papira za razvijanje.
Rođena u Dubrovniku 1972. godine, Ana Opalić diplomirala je 1997. filmsko i TV snimanje na Akademiji dramskih umetnosti u Zagrebu.
Fotografije samostalno izlaže od 1991. Godine. Od 2000. članica je Hrvatske zajednice samostalnih umetnika.
Predstavljala je 2003. godine Hrvatsku na 50. Bijenalu u Veneciji (zajedno s Borisom Cvjetanovićem).
Dobitnica je druge nagrade na konkursu T-HTnagrada@ msu.hr 2008.
Sajt MSU Zagreb je www.msu.hr
(SEEcult.org)
